Κυριακή τῆς Συγχωρήσεως

Νά εὐχαριστήσουμε τό Θεό πού μᾶς ἀξίωσε νά φτάσουμε μέχρι αὐτή τήν εὐλογημένη μέρα καί νά ξαναζήσουμε τή δυνατότητα τῆς συγχωρήσεως

ἐπί τῆς γῆς καί ἐν τῶ οὐρανῷ καί ἔτσι συγχωρημένοι καί ἑνωμένοι νά εἰσέλθουμε στήν ἁγία περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Εἶναι μέσα στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας σήμερα τό ἀπόγευμα νά τελεῖται “ὁ ἑσπερινός τῆς Συγχωρήσεως”. Σέ αὐτή τήν κατανυκτική ἀκολουθία στήν ὁποία περιγράφεται ὅλο τό νόημα καί ὁ ἀγώνας τῶν ἡμερῶν πού θά ἀκολουθήσουν, ἡ ψυχή μας κατανύσσεται, γλυκαίνει καί προετοιμάζεται γιά νά “συγχωρέσει” δηλ. νά χωρέσει μέσα της ὅλους αὐτούς πού τήν πίκραναν, τήν ἀδίκησαν, τήν ἔβλαψαν. Νά συγχωρέσει τί σημαίνει;;

Νά ξεχάσει. Νά μήν κρατάει μέσα της τό κακό πού τῆς ἔκαναν οἱ ἄλλοι.

Νά μή λέει μέ πικρία “γιατί”;;

Νά μή ζητᾶ ἐνόχους. Νά μήν ὑποψιάζεται.

Κάθε τί πού συμβαίνει στή ζωή μας εἶναι ἐνταγμένο μέσα στή Θεία Πρόνοια καί τό ἔχει ἐπιτρέψει ὁ Καλό Θεός γιά τό καλό μας! Ἄν ἕνας σαρκικός πατέρας θέλει τό καλό τῶν παιδιῶν του, εἶναι δυνατόν ὁ Οὐράνιος Πατέρας νά θέλει νά βλάψει τά παιδιά Του;;

Νά συγχωρῶ σημαίνει νά προσεύχομαι γιά τούς ἀρνητές Του, γιά τούς ἐχθρούς μου. Νά πονάω γι’ αὐτούς κι ἄν εἶναι ἄνθρωποι πού δέν συγχωροῦν, πού κατακρίνουν, πού ζοῦν ἄνομα, τότε νά λέω μέ πόνο μέσα μου γι΄ αὐτούς τό “Κύριε Ἐλέησον”. Πῶς νά κάνεις σαρκικούς ἀνθρώπους νά καταλάβουν τά Θεῖα;;; Πολύ δύσκολο ὥς καί ἀκατόρθωτο. Ἀλλά μπορεῖ ὅμως νά προσευχηθεῖς γι’αὐτούς. Πράγμα σχετικά εὔκολο. Κι ἄν εἶναι ἡ προσευχή σου ἀδύναμη στήν ἀρχή, σιγά σιγά θά μετατραπεῖ σέ πέλαγος ἀγάπης καί θά ἀλλάξει τά πάντα γύρω σου ἀλλά καί στήν ψυχή τῶν ἐχθρῶν σου!

Αὐτοί οἱ κατανυκτικοί ἑσπερινοί καί ὄχι τά καρναβαλικά ξενικά ἔθιμα πού εἰσχώρησαν στή χώρα μας δίνουν τήν ἀληθινή χαρά στή ζωή μας. Διασκεδάζει ὁ κόσμος τοῦτες τίς ἡμέρες ξέφρενα καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά μήν ἔχει ὁ ἄνθρωπος στήν ψυχή του ἀληθινή χαρά! Ἀντί αὐτές οἱ μέρες νά εἶναι μέρες προετοιμασίας γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς μας, καταλήγουν νά εἶναι μέρες ἁμαρτίας καί ἀποπροσανατολισμοῦ τῶν ἀνθρώπων.

Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό. Ὅλοι οἱ ἄλλοι στόχοι καί σκοποί εἶναι ἐπίγειοι καί ἐφήμεροι. Διαρκοῦν μόνο ὅσο διαρκέσει ἡ ἐπίγεια σύντομη ζωή μας. Ὅσο και νά εὐδοκιμήσουμε στήν ἐπίγεια ζωή μας, ὅση γνώση κι ἄν ἀποκτήσουμε, ὅσα ὑλικά ἀγαθά καί δόξα καί ἄν γεμίσουμε, δέν θά νιώσουμε ποτέ τήν ἀπόλυτη χαρά καί εὐτυχία πού δίνει ἡ ἕνωση μέ τό Θεό!

Αὐτή ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό-Πατέρα μας δέν μπορεῖ νά κατορθωθεῖ ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία. Ἔξω ἀπό τίς ἀκολουθίες μας, ἔξω ἀπό τά μυστήρια. Μέσα στά κείμενα βρίσκεται ἡ πρόγευση τοῦ παραδείσου. Γιά λίγες στιγμές, γιά λίγες ὧρες ὅταν ζεῖ κανείς μέ προσευχή καί εὐλαβική συμμετοχή τά ἐκκλησιαστικά λόγια, μεταφέρεται στόν παράδεισο καί ζεῖ τή ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ἤδη ἐπί γῆς!

Ἡ ἐκκλησία μας μέ τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά ἐξαγιασθοῦμε συμμετέχοντας στά μυστήρια καί εἰρηνεύοντας τήν ψυχή μας μέσα ἀπό τίς κατανυκτικές ἀκολουθίες της πού μᾶς ὑπενθυμίζουν τή μετάνοια καί τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς. Καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ὅτι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἕνωσις μέ τόν Κύριο! Ἡ ἕνωση αὐτή ὅμως δέν ἐπιτυγχάνεται χωρίς ἀγώνα.

Μά πῶς θά ἀγαπήσω αὐτόν πού ξέρω ὅτι μέ συκοφαντεῖ;;

Αὐτόν πού ὑποκριτικά μοῦ γελᾶ;;

Ἕνας γέροντας ἔλεγε: Δέν σέ νοιάζει ἄν ὁ ἀπέναντί σου σοῦ γελᾶ ὑποκριτικά. Ἐσύ θά λογαριάσεις τό γέλιο του σάν αὐθεντικό. Θά τό ζήσεις ὡς ἀγάπη ἀληθινή. Τώρα ἄν ἐκεῖνος ζεῖ μέσα του τό μίσος ἤ τό ψέμα, εἶναι δική του ὑπόθεσις σωτηρίας. Εἴπωμεν καί περί αὐτοῦ τό “Κύριε ἐλέησον”.

 Ἐσύ νά γίνεις ἀγάπη.

Ἐσύ  νά γίνεις συγγνώμη.

Ἐσύ  νά γίνεις ΦΩΣ.

Ἄσε τούς ἄλλους! Δέν θά κριθεῖς ἐσύ γιά τούς ἄλλους, ἀλλά οὔτε καί ἐσύ κλήθηκες γιά νά κρίνεις τούς ἄλλους!

Σκόρπιζε μόνο ΑΓΑΠΗ. Γίνε ΕΛΕΟΣ.

Ξέρω ὅτι μέ ἐξαπατᾶς, ἀλλά θά τό δεχθῶ κατά τό μέτρο πού μοῦ ὑπαγορεύει ὁ Χριστός ἵνα ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΕΡΔΙΣΩ.

Γίνε ἐσύ ΥΠΟΜΟΝΗ.

Συγχώρεσε ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΥ!

Σωτηρία καί παράδεισος μόνο ἐγώ μέ τό Θεό χωρίς τούς πλησίον μου δέν γίνεται. Τούς ὅποιους πλησίον. Ὄχι αὐτούς πού ἐγώ τούς διαλέγω καί μοῦ ταιριάζουν, ἀλλά αὐτούς πού στέλνει “τυχαῖα” ὁ Κύριος στό διάβα μου γιά νά μέ ἐξαγιάσουν, νά μέ ἀλλάξουν, νά μοῦ δείξουν μέ τήν “κακή” συμπεριφορά τους ΠΟΙΑ ΠΑΘΗ ΦΩΛΕΥΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ.

Νά μήν ἀφήνουμε στήν καρδιά μας νά εἰσχωροῦν κακές σκέψεις, ψυχρότητα, καχυποψίες καί παράπονα γιά τούς πλησίον μας. Μᾶς ἔβλαψαν;; ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

Μᾶς ἀδίκησαν;; ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

Δεν μποροῦν νά κάνουν κάτι ἄλλο. Μέ τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή μας ὅμως θά τούς δώσουμε τό παράδειγμα νά μαλακώσει ἡ ψυχή τους καί ἴσως ἀλλάξουν. Ἄν ὅμως τούς μιμηθοῦμε ποιό τό κέρδος;;

Κοιτάξτε πόσο φοβερό εἶναι αὐτό: Γιά νά ἑνωθοῦμε μέ τό Θεό, θά πρέπει νά νιώθουμε ὅ,τι αἰσθάνεται ὁ Θεός γιά τόν κόσμο: ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ. Νά εἶναι ἡ καρδιά μας ἀνοιχτή.

Νά χωράει ὅλο τόν κόσμο.

Νά καταλαβαίνει τούς πάντες καί νά τούς δικαιολογεῖ.

Νά ἀναφωνεῖ ὅ,τι καί ἡ καρδία τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ:  «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· ού γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λουκ. κγ΄ 34).

Αὐτό τό ἀγώνισμα ἔχουμε μπροστά μας:

Νά συγχωροῦμε, νά ἀγαπᾶμε, νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς καί να δικαιολογοῦμε τούς πάντες, ὅπως μιά μητέρα τό παιδί της.

Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ ἜΣΣΕΞ ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστιανός πρέπει νά ἔχει γιά τούς ἄλλους τήν ἀγάπη πού ἔχει μιά μάνα γιά τό παιδί της.

Ὅταν ἔτσι κινοῦμαι ἀπέναντι στούς ἄλλους, τότε θά κατοικήσει ἡ ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ στήν καρδιά μου καί θά χωρέσει μέσα της τόν ΘΕΟ καί θά ΖΩ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ἐπί τῆς γῆς!!!

Εἶναι τό λιγότερο τραγικό νά ζοῦμε κλεισμένοι στό κέλυφος τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς μοναξιᾶς μας. Νά χρωματίζουμε τά πάντα μέσα ἀπό τόν σκοτεινό ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ μας.

Γιατί τό ΕΓΩ μόνο σκοτάδι μπορεῖ νά φέρει καί σέ μένα καί στούς ἄλλους!

Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή πού στήν οὐσία ξεκινάει μέ τόν ἀπόψινο κατανυχτικό ἑσπερινό τῆς συγχωρήσεως μᾶς ἀνοίγει ἕνα φωτεινό παράθυρο πρός τήν ἀλήθεια, πρός τήν ἀναγέννηση, πρός τήν κάθαρση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ξεκινᾶμε τή νηστεία ἀλλά ὄχι γιατί πρέπει ἀλλά γιατί τό θέλουμε, ἀπό ΑΓΑΠΗ καί μόνο γιά τό ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ, πού σταυρώθηκε καί πέρασε ἐπί γῆς πολλά βασανιστήρια καί ταπεινώσεις καί ἔφτασε μέχρι τόν ἐκούσιο θάνατό Του, στή ΣΤΑΥΡΩΣΗ, γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ΑΙΩΝΙΟ ΖΩΗ.

Καί μᾶς χαρίζει ὄχι μόνο τήν ΑΙΩΝΙΟ ΖΩΗ, ἀλλά καί τήν ἐπί γῆς χαρά καί εὐτυχία, γιατί μόνο παραδεισένια εὐλογία γεμίζει ἡ καρδιά ἑνός ἀνθρώπου πού συγχωρεῖ, ἀγαπᾶ, εἰρηνεύει μέ τούς γύρω του. Τόν ταπεινό ΟΛΟΙ τόν ἀγαποῦν, ἀλλά καί ΕΚΕΙΝΟΣ τούς ΑΓΑΠΑ ΟΛΟΥΣ!!!

Ὅσο περισσότερο πλησιάζουμε τό ΘΕΟ τόσο περισσότερο ἐξασθενοῦν τά πάθη τῆς ὀργῆς, τῆς κατακρίσεως, τῆς μνησικακίας καί ἑνωνόμαστε περισσότερο καί μεταξύ μας!

Τίποτε ὅμως ἀπό αὐτά δέν μπορεῖ νά κατορθωθεῖ μέ τίς δικές μας δυνάμεις μόνο!

Κρατώντας τήν Παναγιά μας ἀπό τό φουστάνι, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἁγιος Παῒσιος θά διανύσουμε τό ταξίδι τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς στοχεύοντες στήν ὅλο και περισσότερη ΑΓΑΠΗ.

ΑΓΑΠΗ γιά τό ΘΕΟ,

ΑΓΑΠΗ γιά τόν ΑΔΕΛΦΟ.

Χωρίς ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ἡ καρδιά μας θά μένει κενή καί ἄκαρπη. Ἡ ζωή μας σκοτεινή καί χωρίς νόημα.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά διανύσουμε τή Μεγάλη καί ΑΓΙΑ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ μέ ὑγεία, προσευχή, μέ μνήμη Θεοῦ καί ταπείνωση καί ἔτσι ἀναγεννημένοι πιά πνευματικά  νά ἑορτάσουμε τήν ἔνδοξο καί λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, ἡ ὁποία εἶναι μιά πρόγευση τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου μας.

Καλή κι εὐλογημένη Τεσσαρακοστή!

Καλόν ΑΓΩΝΑ!

Σωφρονία μοναχή

καθηγουμένη

Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἀκράτας