ΑΚΙΝΗΤΟΝ Ι. Ν. ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ: "ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕΙΟΝ" ΕΝΟΡΙΑΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ
Πρόκειται για ένα κτίριο-δωρεά της αείμνηστης Πηνελόπης (Πόπης), χήρας Αντωνίου Χατζημάρκου, το γένος Γεωργίου και Αικατερίνης Παπαδοπούλου, εις μνήμην του πατρός της δωρητρίας, Γεωργίου Παπαδοπούλου, το οποίο σήμερα είναι γνωστό σε όλους ως «ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕΙΟΝ» ΕΝΟΡΙΑΚΟ- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.
Το «ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕΙΟ», με τις πατρικές ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Καλαβρύτων & Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, εξασφάλισε τον επί πολλά έτη πολυπόθητο απαιτούμενο χώρο στην ενορία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγίου, δεδομένου ότι δεν υπήρχε στέγη δια τις συνάξεις των εκάστοτε εκκλησιαστικών συμβουλίων, ή τις συναθροίσεως των ενοριτών, χώρος διά γραφείο, αλλά και αποθήκη διά τα σκεύη και τα διάφορα είδη τα απαιτούμενα δια την εύρρυθμη λειτουργία και τέλεση των μυστηρίων ή ιδιαιτέρων ιερών ακολουθειών.
Το πρόβλημα χρόνιζε παραμένοντας δυσεπίλυτο, παρά τις άοκνες και συνεχιζόμενες προσπάθειες όλων των εμπλεκομένων.
Η λύση δόθηκε, όταν η κάτοικος Αθηνών και από μακρού χρόνου φίλη της οικογένειας του αειμνήστου Αλ. Θανασούλια αείμνηστη Πηνελόπη (Πόπη), χήρα Αντωνίου Χατζημάρκου, το γένος Γεωργίου και Αικατερίνης Παπαδοπούλου, κατόπιν συζητήσεως μαζί του (με τον κ. Αλέξανδρον Θανασούλιαν) δέχθηκε να πραγματοποιήσει ΔΩΡΕΑ προς τον Ναό, ύψους είκοσι εκατομμυρίων δραχμών (20.000.000 δρχ.).
Ευτυχής συγκυρία υπήρξε το γεγονός ότι απέναντι από τον περίβολο του ναού βρισκόταν διώροφη κατοικία, η οποία επωλείτο στο ποσόν της δωρεάς. Δηλαδή, η αείμνηστη Πηνελόπη χήρα Αντωνίου Χατζημάρκου, το γένος Παπαδοπούλου, θα αγόραζε την διώροφη οικία μετά των παραρτημάτων της και θα την εδώριζε δια να κτισθεί το αναγκαίο οίκημα, το οποίο θα κάλυπτε τις ανάγκες του Ναού.
Η βούληση αυτή της αειμνήστου Πηνελόπης (Πόπης) Χατζημάρκου ανακοινώθηκε την Τρίτη,4 Φεβρουαρίου 1992. στο τότε Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού, αποτελούμενο από τους: 1. Αιδεσιμολογιώτατο ιερέα π. Δαμιανό Σταυρίδη ως Πρόεδρο και τους αειμνήστους: α) Αλέξανδρο Θανασούλια, β) Ιωάννη Θεοτοκάτο, γ) Τάκη Καπελλάκο, δ) και Ιωάννη Κυριαζόπουλο και έγινε δεκτή με μεγάλη χαρά, άφατη ευγνωμοσύνη. Ομόφωνα δε αποφασίσθηκε να αναγραφεί το όνομά της επί της μαρμάρινης πλάκας των ευεργετών του Ναού. Κατόπιν τούτου το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο εξουσιοδότησε τον αείμνηστο Αλέξανδρο Θανασούλια, όπως το εκπροσωπήσει στις αναγκαίες γραφειοκρατικές ενέργειες αποδοχής της δωρεάς, αλλά και στις απαιτούμενες διεργασίες πραγματώσεως του έργου.
Άμεσα ήλθε σε συνεννόηση με την Αρχιτέκτονα κ. Μαρία Θεοδώρου και τον Υπομηχανικό κ. Παναγιώτη Καλαμιώτη και άρχισαν να τρέχουν οι διαδικασίες εκτελέσεως του έργου. Η πολεοδομική άδεια εξεδόθη και έλαβε τον αριθμόν 447/92 (6η-11-1992) καθώς και η έγκριση όλων των σχεδίων του οικοδομήματος.
Με την ολοκλήρωση του κτιρίου αφ’ενός μεν εκπληρώθηκε η επιθυμία της δωρήτριας, αφ’ ετέρου δε η ίδια εισέπραξε πολλάκις εν ζωή τις ευγνώμονες ευχαριστίες, τόσο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Καλαβρύτων & Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, όσο και των εφημερίων του Ι. Ναού και όλως ιδιαιτέρως των ενοριτών των Ταξιαρχών.
