ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονισμένου ανθρώπου στην πόλη των Γαδαρηνών. Ο άνθρωπος αυτός δεν εξουσίαζε τον εαυτό του, διότι κατευθυνόταν από δαιμόνια, χωρίς να μπορεί να αντιστέκεται. Η κατάστασή του ήταν δραματική και η ζωή του ταλαίπωρη. Κυκλοφορούσε γυμνός, δεν κατοικούσε σε σπίτι, διανυκτέρευε σε μνήματα ή τριγυρνούσε σε έρημους τόπους. Συχνά αγρίευε, έφθανε σε έξαλλη κατάσταση και παραφερόταν. Για ασφάλεια δική του και των άλλων τον έδεναν, αλλ' αυτός έσπαζε τις άλυσίδες των χεριών και τα σιδερένια δεσμὰ των ποδιών του. Ήταν επικίνδυνος για τους διερχομένους και αποτελούσε μεγάλο καὶ σοβαρό πρόβλημα για τους κατοίκους της περιοχής.
Φτάνοντας ο Κύριος στη χώρα των Γαδαρηνών, συναντήσε τον δαιμονισμένο, και τα δαιμόνια αμέσως αναγνωρίζουν τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, και ζητούν από αυτόν να μην τα εξορίσει στην άβυσσο, αλλά να τους επιτρέψει να εισέλθουν σε μια αγέλη χοίρων. Έτσι και έγινε, και ευθύς οι χοίροι έπεσαν με ορμή στον γκρεμό και πνίγηκαν. Όταν μαθεύτηκε το γεγονός στην πόλη, βγήκαν οι κάτοικοι να δουν το θαύμα με τα ίδια τους τα μάτια, και βρήκαν τον πριν δαιμονισμένο ήρεμο και ντυμένο να κάθεται κοντά στα πόδια του Ιησού και να ακούει ευλαβικά τους λόγους Του. Ωστόσο, αντί να θαυμάσουν και να πιστέψουν στη μεγαλοσύνη του Θεού, εκείνοι κυριευμένοι από φόβο ζήτησαν από το Χριστό να φύγει μακριά από τη χώρα τους. Μόνος ο πριν δαιμονισμένος παρακαλούσε τον Κύριο να τον πάρει μαζί Του, ο Ιησούς όμως του είπε να επιστρέψει στο σπίτι του και να διηγείται σε όλους το θαύμα που τού έκανε ο Θεός.
Στό περιστατικό αὐτό η στάση που προέβαλαν οι κάτοικοι της πόλης αυτής είναι θλιβερή. Προτίμησαν την αγάπη τους προς τους χοίρους πιο πολύ από τη γνωριμία τους με τον Χριστό. Δέν θέλησαν καν να Τον γνωρίσουν. Δεν είχαν ούτε την απλή περιέργεια να δουν ποιος είναι αυτός που έχει τη δύναμη και την εξουσία να κάνει τόσο μεγάλα θαύματα. Έτσι επιβεβαιώνεται η μεγάλη αλήθεια πως το θαύμα δεν βοηθάει στην πίστη. Η πίστη γεννάει το θαύμα. Οι Γαδαρηνοί φοβήθηκαν τον Χριστό. Φοβήθηκαν ότι θα τους ξεβολέψει, θα τους αναστατώσει, θα τους στερήσει την καλοπέραση, θα τους αλλάξει τον τόσο στρωμένο τρόπο ζωής που είχαν μέχρι τότε. Έμειναν στην άγνοιά τους για τον Θεό και έχασαν την ελευθερία που φέρνει στον άνθρωπο η γνώση της αλήθειας. Προτίμησαν αυτή την άγνοια, διότι οι ψυχές τους είχαν κολλήσει στα φθαρτά και αισθητά και είχαν λησμονήσει πως υπάρχουν τα άφθαρτα και τα αιώνια. Πολλές φορές οι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά, δεν διακρίνουν το σωστό, χάνουν τα μεγάλα για να κερδίσουν τα μικρά, διώχνουν το Σωτήρα για να ζήσουν πιο άνετα.
Η συμπεριφορά των κατοίκων της περιοχής, μας θυμίζει τον σημερινό υλιστή ανθρωπο, που προδίδει τον Θεό για τα πάθη του και την καλοπέραση του. Γι αυτό άλλωστε παραχώρησε ο Κύριος και εισήλθαν τα δαιμόνια στους χοίρους, γιατί απαγορευόταν από τον Μωσαϊκό νόμο να εκτρέφουν και να τρέφονται με χοιρινό κρέας. Τον εκδιώκουν, επειδή δεν τους συμφέρει ο νόμος του Θεού, πάει κόντρα στην αμαρτωλή ζωή τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που η καρδιά μας κυριεύεται από τον πειρασμό και ταλαιπωρείται από την επήρεια των δαιμόνων. Και δεν είναι ανάγκη κανείς να βρεθεί στην δεινή κατάσταση του δαιμονισμένου της σημερινής περικοπής, μιας που όταν ο νους και η καρδιά του ανθρώπου κυριευτεί από τους πονηρούς λογισμούς, η πνευματική του πορεία είναι άκρως καταστροφική. Συχνά ακούμε για εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί «εν βρασμώ ψυχής», συχνά διαπράττουμε λάθη θολωμένοι από την ένταση του πάθους της στιγμής και του ψυχικού αναβρασμού που μας κυριεύει. Δεν πρέπει όμως να ξεχνούμε ότι όταν παραδοθούμε στον πειρασμό, τότε σταματά κάθε έννοια λογικής και αυτοκυριαρχίας, και τα αποτελέσματα είναι ανάλογα με την αυτοκαταστροφική μανία που κυρίευσε τους χοίρους της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής.
Ο διάβολος ξέρει να υπόσχεται πράγματα τα οποία δεν μπορεί να δώσει, μιας και αυτός κτίσμα είναι του Θεού το οποίο όμως εξέπεσε και θέλει να παρασύρει στην πτώση του και τον άνθρωπο. Είναι αρχηγός του ψεύδους γιατί προσπαθεί με δόλιο τρόπο να ξεγελάσει τον άνθρωπο τάζοντάς του πράγματα, συνήθως απολαύσεις τα οποία δεν μπορεί να προσφέρει. Επίσης ονομάζεται και διάβολος γιατί ως ψεύτης διαβάλλει τον Θεό στους ανθρώπους παρουσιάζοντάς τον με πάθη ανθρώπινα. Διαβάλλει επίσης και τους ανθρώπους μεταξύ τους γι’ αυτό και υπάρχουν όλες αυτές οι συγκρούσεις. Ονομάζεται και μισόκαλος γιατί μισεί το καλό, διότι προέρχεται από τον Θεό. Παρατηρούμε δυστυχώς σε κάθε εποχή άνθρωποι να παραδίδονται σε αυτόν. Μερικοί γνωρίζοντας την ύπαρξή του καταφεύγουν δυστυχώς σε αυτόν ενώ γνωρίζουν ότι έχει ανίσχυρη δύναμη. Γνωρίζοντας επίσης ότι ποτέ δεν ευεργετεί τον άνθρωπο αλλά τελικός του σκοπός είναι η απώλεια του και να τον καταντήσει περίγελο.
Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος να μας κυριεύει κανένας φόβος. Γιατί έχουμε σύμμαχο και ιατρό τον ίδιο το Θεό, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αν η συνάντηση και μόνο του ανθρώπου αυτού με τον Κύριο ήταν αρκετή για να του χαρίσει την ελευθερία από τα δαιμόνια που τον τυραννούσαν, και για μας η σωτηρία και η λύτρωση βρίσκεται στην δική μας προσωπική συνάντηση με τον Χριστό. Μέσα από τη μελέτη του λόγου του Θεού, μέσα από τη Μυστηριακή ζωή που πραγματώνεται στην Εκκλησία, μέσα από τη συχνή μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, και τέλος με συνεπή και σώφρονα βίο, έχουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε στην δωρεά του Θεού προς τον άνθρωπο, που δεν είναι άλλη από τη λύτρωση, από την Ανάσταση και τη Ζωή.
Είναι δική μας επιλογή, το αν θα θελήσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό και να Τον βάλουμε στη ζωή μας, ή αν θα παραμείνουμε στο σκοτάδι του θανάτου που μας υπαγορεύει ο πειρασμός. Είναι επιλογή μας το αν θα ακολουθήσουμε μια καταστροφική πνευματικά πορεία, η μία Αναστάσιμη και φωτεινή. Ο αγώνας μας δεν είναι πάντοτε εύκολος. Έχουμε όμως τον ισχυρότερο σύμμαχο μαζί μας, αρκεί, σαν τον άνθρωπο της σημερινής περικοπής, να ζητήσουμε από το Χριστό να είναι μαζί μας, και να Τον δεχτούμε στη ζωή μας και να Τον ακολουθήσουμε. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
