ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, γίνεται μία σαφής σύνδεση της έννοιας της σωματικής παράλυσης με την αμαρτία. Μετά τη θεραπεία, των δύο διαμονισμένων, της περασμένης Κυριακής, στη χώρα των Γεργεσηνών, ο Κύριος με πλοιάριο μαζί με τους μαθητές Του επέστρεψε εις την Καπερναούμ, Στην πόλη αυτή συναντάει τον πόνο, τη θλίψη, την ανθρώπινη δυστυχία, την αμαρτία. Κάποιοι άνθρωποι Του προσάγουν έναν κατάκοιτο πάνω στο κρεβάτι της ασθένειας, έναν παράλυτο σε φορείο, έναν ζωντανό νεκρό! Ο Κύριος, βλέποντας την πίστη στην καρδιά τους, τη θυσιαστική αγάπη και την ελπίδα στα μάτια τους, λέγει στον ίδιο τόν παράλυτο: «θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», δηλαδή «Έχε θάρρος παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί.»
Το «θάρσει τέκνον» που είπε ο Κύριος είναι διαχρονικό και δεν το είπε μόνο εκείνη τη στιγμή, αλλά το λέει καθημερινά στον κάθε έναν ξεχωριστά. Να έχουμε θάρρος στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα, να μην απελπιζόμαστε στις όποιες δύσκολες καταστάσεις μας έρχονται. Ο άνθρωπος έχει πραγματικά την ανάγκη της ελπίδας και της ψυχικής στήριξης.
Πολλοί από τους γραμματείς σκέφτηκαν ότι ο Χριστός βλασφημεί και ο Κύριος, γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, ρωτάει “γιατί έχετε πονηρούς λογισμούς μέσα σας; τί είναι άραγε ευκολότερο να πει κανείς, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω και περπάτα; για να δείτε όμως ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί στη γη αμαρτίες”, λέει στον παράλυτο: “σήκω, και πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. Και αμέσως σηκώθηκε ο ασθενής και επέστρεψε στο σπίτι του, ενώ ο κόσμος που είδε το θαύμα δόξαζε τον Θεό.
Βλέπουμε ότι ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την αιτία, η οποία είναι η αμαρτία, και έπειτα το σώμα, το οποίο έπασχε από την πτώση του δυστυχισμένου αυτού ανθρώπου σε κάποιο αμάρτημα. Αμαρτία σημαίνει αποκοπή από το θέλημα του Θεού, παραβίαση των εντολών του Θεού. Σε τελική ανάλυση, σημαίνει απομάκρυνση από τον ίδιο το Θεό, καταστροφή της σχέσης αγαπητικής εξάρτησης και πνευματικής επικοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό είναι η αμαρτία. Και αυτό το πρώτο στάδιο της εσωτερικής διάβρωσης έχει ως συνέπεια ν’ ακολουθήσουν κι άλλα στάδια εσωτερικής αποσύνθεσης, λόγω της αμαρτίας, όπως για παράδειγμα το ηθικό. Η αμαρτία διαβρώνει τον άνθρωπο και ηθικά. Τον κάνει να πιστεύει ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ηθική αναστολή, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη σε πράξεις και λόγους, δεν υπάρχει τίποτα το οποίο ν’ αναστέλλει την επικυριαρχία των παθών επάνω του. Έτσι, ο άνθρωπος γίνεται υποχείριο των παθών του, κυριαρχείται και κατευθύνεται απ’ αυτά, αντί ο ίδιος να τα κατευθύνει και εξουσιάζει.
Ο Ιερός. Χρυσόστομος επισημαίνει ότι τα περισσότερα νοσήματα καθώς και ο θάνατος προέρχονται από την αμαρτία. Αλλά και ἡ ιατρική επιστήμη μας βεβαιώνει ότι τα διάφορα πάθη, όπως ο φθόνος καὶ το μίσος, βλάπτουν τον οργανισμό του ανθρώπου, επιδρούν επιζήμια στα κύτταρά του καὶ προκαλούν ακόμα και ανίατες ασθένειες. Η Αγία μας Ἐκκλησία, όμως, σαν φιλεύσπλαχνη μητέρα μας προβάλλει ως φάρμακο την μετάνοια. Εφόσον μετανοήσει ο άνθρωπος ειλικρινά και εμπράκτως, παρέχεται από τον Θεό δια του πνευματιστικού η συγχώρηση των αμαρτιών και έτσι επανέρχεται στην ψυχή η ειρήνη, η γαλήνη, η χάρη καὶ η ευλογία του Θεού.
Όπως πολλές φορές έχουμε δει, σχεδόν σε κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η πίστη εκείνου που το ζητά. Τόσο ο παράλυτος της σημερινής περικοπής, όσο και οι άνθρωποι που τον μετέφεραν, είχαν πίστη μέσα τους, γι αυτό και ο Κύριος, πριν ακόμα εκφράσουν με λόγια την επιθυμία τους, σπεύδει να παράσχει την ίαση. Αυτή η πίστη, δυστυχώς, συχνά απουσιάζει από τις καρδιές μας, ακόμα και όταν παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Θεό να επέμβει στη ζωή μας, να μας βοηθήσει, να κάνει ένα μικρό ή μεγαλύτερο θαύμα. Τα χείλη μας μπορεί να προσεύχονται, η καρδιά μας όμως διατηρεί αμφιβολίες ότι ο Θεός θα μας ακούσει ή ότι θα μας βοηθήσει. Και αυτό, άλλοτε μπορεί να αποτελεί δική μας πνευματική αδυναμία, και άλλοτε έναν από τους μεγαλύτερους πειρασμούς στη ζωή μας, που σκοπό έχει να αποδυναμώσει την προσευχή μας και ουσιαστικά να μας απομονώσειαπό τον Θεό.
Πίστη όμως είναι η βεβαιότητα ότι για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά, ότι στο θέλημά Του τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, ότι ο Θεός νοιάζεται για τα πλάσματα Του και συντρέχει σε όσους Τον επικαλούνται με ταπείνωση και συντριβή καρδίας. Πίστη είναι η σιγουριά για πράγματα που δεν είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι, όπως η άφεση των αμαρτιών την οποία παρέχει σήμερα ο Κύριος στον παράλυτο. Πίστη επομένως στον Θεό, καρδιά χωρίς αμφιβολίες και μέριμνα πρώτα για τα πνευματικά αγαθά, είναι αυτά που χρειαζόμαστε όλοι μας. Και ακόμη, ζωή Μυστηριακή, όχι ατομική θρησκευτικότητα, αλλά συνδεδεμένη με την Εκκλησία, η οποία αποτελεί το σώμα του Χριστού και προσφέρει στον καθένα μας το διαρκές θαύμα της σωτηρίας. Στις προσευχές μας παρακαλούμε τον Κύριο να μας βοηθήσει σε πράγματα που έχουν σχέση είτε με την καθημερινότητά μας είτε με την σωματική μας υγεία, όμως πρώτα απ’ όλα οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε και να Τον παρακαλούμε για την ψυχική μας θεραπεία, για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας, για την καλλιέργεια των αρετών.
Πηγή και ρίζα και μητέρα όλων των κακών είναι η αμαρτία. Αυτή παραλύει τα σώματά μας, αυτή προκαλεί τις ασθένειες. Ἔχουμε, όμως, την δυνατότητα να θεραπευτούμε και να σταθούμε όρθιοι, αρκεί να έχουμε την προαίρεση και την θέληση. Αν η μετάνοια και η εξομολόγηση μας εγείρουν και μας οδηγήσουν στον Κύριο, τότε με όλη μας τὴν δύναμη ας Του φωνάξει ο καθένας μας ταπεινά: «Το έλεος σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου». Και να είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριος με την γλυκιά καὶ σπλαχνική φωνή Του θα μας απαντήσει: «Τέκνα, αφέωνταί υμίν αι αμαρτίαι». Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
