Λάρνακα, 6 Μαΐου 2022

Τό ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ στή ζωή μας

Νά ψάλλουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες,

ἀγαπητές ἀδελφές ἐν Χριστῷ,κυρίες καί κύριοι,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Καί μόνο πού προφέρουμε καί ψάλλουμε τίς δυό αὐτές λέξεις  “ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ” νιώθουμε νά πανηγυρίζει ἡ καρδιά καί ἡ ψυχή μας καί σάν νά ἔφυγαν ἔτσι μεμιᾶς ὅλα τά βάρη πού μᾶς βάραιναν.

 Γιατί νιώθουμε κατάβαθα ὅτι δέν ἀναστήθηκε μόνο ὁ Χριστός, ἀλλά καί ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε!

 Μέ μεγάλη μου χαρά βρίσκομαι σήμερα ἀνάμεσά σας καί εὐχαριστῶ τό Θεὸ πού μέ ἔφερε προσκυνήτρια στήν ἀγαπημένη μου Κύπρο, τή δεύτερη Ἑλλάδα μας, τό νησί τῶν ἁγίων μας!

Εὐχαριστῶ τόν Μητροπολίτη Κιτίου κ.κ. Νεκτάριο πού μᾶς δέχθηκε στή Μητρόπολή του καί μᾶς ἐμπιστεύτηκε γι’ αὐτήν τήν ὁμιλία.

Εὐχαριστῶ τόν Μητροπολίτη μας Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. κ. Ἱερώνυμο γιά τήν εὐλογία του γιά τό ταξίδι αὐτό.

Εὐχαριστῶ τόν Καλό Θεό γιά ὅλες τίς εὐεργεσίες Του ἀλλά καί  ὅλους ἐσᾶς πού εἶστε σήμερα ἐδῶ, καί ἰδιαίτερα ὅσους προσπάθησαν καί κοπίασαν γιά τή διοργάνωση αὐτῆς τῆς εὐλογημένης συναντήσεως.

Μέ τό πνεῦμα λοιπόν τῆς εὐχαριστίας καί τῆς χαρᾶς μποροῦμε νά βάλουμε τά γερά θεμέλια γιά νά οἰκοδομηθεῖ μέσα μας κάτι τό ἀληθινό, κάτι τό γνήσιο, πού δέν θά σβήσει ἀπό τή μνήμη μας, ἀλλά θά μᾶς συνοδεύσει -γιατί ὄχι-καί σέ ὅλη μας τή ζωή.

Πέρασε ἤδη ἡ κατανυκτική περίοδος τοῦ Τριωδίου, ἑορτάσαμε τό Πάσχα καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι πιά γεγονός!

Διανύουμε ἤδη τή δεύτερη ἑβδομάδα τοῦ Πεντηκοσταρίου, καί σέ περίπου ἕξι ἑβδομάδες θά ἑορτάσουμε τήν Πεντηκοστή.

Τήν Πεντηκοστή ἑορτάζουμε τήν κάθοδο τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στή ζωή μας, τήν ἔλευσή Του ὄχι μόνο γύρω μας, ἀλλά κυρίως μέσα μας!

Διάλεξα λοιπόν νά μιλήσουμε σήμερα γιά τό ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ στή ζωή μας!

Τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος!

• Ποιός εἶναι ὅμως ὁ ρόλος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας;
• Μπορεῖ καί πῶς ὁ καθένας ἀπό μᾶς νά ἔχει μιά προσωπική ἐμπειρία Ἁγίου Πνεύματος; Ἤ μήπως αὐτά εἶναι μόνο γιά τούς Ἁγίους πού διαβάζουμε στούς συναξαριστές;
• Πῶς καταλαβαίνουμε τήν παρουσία καί τήν ἐπίσκεψη Του στή ζωή μας;
• Καί τέλος ποιά εἶναι τά χαρίσματα τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;

Ἡ χαρακτηριστικότερη ἐπιστολή μέσα στήν Καινή Διαθήκη πού μᾶς ἀπαντᾶ σέ ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα εἶναι ἡ Πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Παύλου, (κεφ. ε΄ στ. 22-23) πού σίγουρα ὅλοι τήν ἔχετε ἀκούσει:

“ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος”. (Αὐτά δέν ὑπόκεινται σέ νομοθεσία).

Ποιά εἶναι ὅμως τά φανερά σημεῖα τοῦ Ἁγίου Πνευματος στή ζωή μας;

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσευχόμενος νιώθει μιά ἄφατη, ἀνεξήγητη χαρά καί ὅταν τρέχουν τά μάτια του δάκρυα ὄχι ὅμως ψυχολογικά δάκρυα λύπης ἀλλά ἀπό μιά χαροποιό μετάνοια πού γεμίζει ἐλπίδα τήν ὕπαρξή του, αὐτό εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό σημεῖο τῆς ἐπισκέψεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν καρδιά του.

Θά ἦταν πολύ ὠφέλιμο νά ἀναζητήσουμε κυρίως μέσα στήν καρδιά μας ποιά εἶναι τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος  Παῦλος στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολήν:

ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια καί νά κάνουμε ἕνα πνευματικό τέστ στήν καρδιά μας.

Σέ ποιά κατάσταση εἶμαι;;

Ἀγαπῶ ;

Συγχωρῶ;

Εὐεργετῶ καί ἐλεῶ τούς ἄλλους;

Εἰρηνεύω  μέσα μου καί μέ τούς ἄλλους;

Ὑποχωρῶ;

Πιστεύω;

Ἐγκρατεύομαι;

Ταπεινώνομαι ἤ σέ κάθε εὐκαιρία ζητῶ τό δίκιο μου;

Ἄν βλέπουμε ὅλα αὐτά μέσα μας, καί κυρίως αὐτή τήν εὐλογημένη ὑποχωρητικότητα πού φέρνει τήν εἰρήνη στίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους,  τότε ὑπάρχει μέσα μας τό Ἅγιον Πνεῦμα πού μᾶς βοηθάει νά λατρεύσουμε ἀληθινά τό Θεό, ἀλλά καί νά ἀγαπήσουμε βαθιά τούς ἄλλους.

• ἀγαπῶ μόνο αὐτούς πού μέ ἀγαποῦν καί πικραίνομαι ἤ κατακρίνω ὅσους δέν μέ ἀγαποῦν;
• Ὁ ἅγιος γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ ἔλεγε ὅτι καί ἕνας ἀρνητικός λογισμός μέσα στόν κεφάλι μου γιά τόν ἄλλο, εἶναι ρωγμή στόν τοῖχο τῆς ἑνότητος.

Εἶναι πολύ φυσικό μετά νά μήν εἰσακούγονται οἱ προσευχές μας, ὅταν δέν ὑπάρχει ἑνότητα.

Τό  νά ἀγαπῶ συναισθηματικά εἶναι εὔκολο, ἀλλά ἡ ἀνοχή εἶναι ἀνώτερη καί ἡ συγγνώμη ἐπίσης. Οἱ ἅγιοι μας ὑπέμειναν πολλά γιά τό Χριστό μας, ἐμεῖς μποροῦμε νά περάσουμε τά μαρτύρια πού πέρασαν αὐτοί;

• Ἐλεῶ τούς ἄλλους; Ἤ ἐλεῶ μόνο αὐτούς πού ξέρω ὅτι θά μοῦ τό ἀνταποδώσουν; * Μεγάλη προσοχή σέ αὐτό ἀδελφοί μου, φαίνεται ἀσήμαντο, ἀλλά ἐκεῖ βρίσκεται ὅλο τό βάθος τῆς πίστεώς μας. Ἐλεῶ μόνο γιά τό Χριστό, ἐλεῶ μόνο γιατί ἀγαπῶ! Ὄχι γιά νά μοῦ τό γυρίσουν πίσω! Ὄχι γιά νά “φανῶ” στούς ἄλλους καί φυσικά ὄχι γιά νά πάω στόν παράδεισο ἤ νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες μου.
• Τίποτε νά μή γίνεται ὠφελιμιστικά, γιατί δέν ἔχει καμία ἀξία καί φυσικά δέν ἐπιστρέφει στήν ψυχή μας καμιά χάρη καί κανένα χάρισμα!

Μέσα στήν καθημερινότητά μας ἀξίζει νά κάνουμε συχνά αὐτά τά πνευματικά τέστ γιά νά δοῦμε πόσο ἐπιτρέπουμε ἐμεῖς στό Ἅγιο Πνεῦμα νά εἰσέλθει στή ζωή μας!

Συχνά προσευχόμαστε, παρακαλοῦμε εἴμαστε τυπικοί χριστιανοί στά καθήκοντά μας, ἀλλά δέν βλέπουμε καμιά ἀλλαγή στή ζωή μας.

Μήπως κάτι κάνουμε λάθος;

Ξέρουμε γιατί πιστεύουμε;

Ἅγιος Γέροντας τῆς ἐκκλησίας μας ἔλεγε κλαίγοντας στόν ΧΡΙΣΤΟ: “Χριστέ μου, ἐγώ σέ ἀγαπῶ ἀκόμα καί ἄν μέ βάλεις στήν κόλαση”.

• κοιτᾶξτε το μέσα σας αὐτό. Νομίζω αὐτό εἶναι ἕνα χαρακτηριστικό σημεῖο γιά νά δοῦμε τή δύναμη τῆς πίστης μας καί τῆς ἀγάπης μας στό Θεό. Νά μήν πιστεύουμε στό Θεό μόνο ἀπό τήν προσδοκία ὅτι θά πᾶμε στόν παράδεισο.
• Δέν πιστεύω ἀπό ἀνάγκη ἐπίσης.

Πιστεύω γιατί τό θέλω!* πιστεύω γιατί εἶναι δική μου ἐπιλογή, γίνεται συνειδητά, καί κυρίως ὄχι γιατί περνάει ἀπό τή λογική μου, ἀλλά γιατί ἡ καρδιά μου/ μοῦ τό ὑπαγορεύει.

Ἀλλά τό ἐρώτημα εἶναι πῶς θά δημιουργηθεῖ αὐτό τό “θέλω” στήν καρδιά μας; * Κάποιοι λένε  θέλω, ἀλλά δέν μπορῶ, δέν τό νιώθω, δέν μέ ἀφήνει ὁ κακός μου ἑαυτός.

Ἀδελφοί μου, ἐκεῖ βρίσκεται καί ὅλη ἡ προσπάθειά μας ἤ ἡ σχέση μας θά λέγαμε μέ τήν ἐκκλησία.

Κάποιος ἅγιος τῆς ἐκκλησίας μας ἔλεγε:

“Κύριε σῶσον με κἄν θέλω κἄν μή θέλω”. * Κύριε, σέ ἀναγνωρίζω σάν βασιλιά τῆς ζωῆς μου, κι ἄν βλέπεις ὅτι πηγαίνω σέ δρόμους πού δέν εἶναι δικοί Σου βγάλε με ἀπό αὐτούς.

Συχνά στήν κατάσταση αὐτή τοῦ “μή θέλω” ἤ τοῦ “δέν μπορῶ” εἴμαστε ὅλοι μας κι ἐκεῖ πού εἴμαστε χαμένοι στόν ἑαυτό μας καί μέσα στά ἄλυτα προβλήματά  καί στά ἀδιέξοδά μας, ἔρχεται ἡ ἐκκλησία σάν καλή μητέρα καί σοῦ λέει:

“Παιδί μου, ἐγώ εἶμαι ἐδῶ. Μόνο κράτα μου τό χέρι”.

Ποιό εἶναι αὐτό τό χέρι;

(Δέν εἶναι ἕνα χέρι ἀόρατο ἀλλά ἕνα χέρι ὀρατό πού γίνεται ἀκόμα πιό ὀρατό μέ τήν προσευχή ἀδελφοί μου).

Εἶναι αὐτές οἱ ἀλήθειες πού καλούμαστε νά ζήσουμε τίς μέρες πού ἔρχονται μέχρι τήν Πεντηκοστή-προσέξτε με-νά βιώσουμε- καί ὄχι ἁπλά   νά τίς ἀκούσουμε κατά τή διάρκεια τῆς παραμονῆς μας στήν ἐκκλησία.

 Ἀλήθειες ὅπως ἡ ψηλάφηση τοῦ ἀπ. Θωμᾶ, ἡ θέα τοῦ Ἀναστάντος ΧΡΙΣΤΟΥ ἀπό τίς Μυροφόρες, ἡ συνάντησή Του μέ τούς μαθητές... Ὅλα αὐτά προσφέρονται γιά νά εἰσχωρήσουν βαθιά μέσα στήν καρδιά μας καί νά τήν ἀλλάξουν!

Μᾶλλον νά τήν μεταποιήσουν καί νά τήν κάνουν ΚΑΡΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Αὐτό τόν κόσμο προτείνει ἡ ἐκκλησία μας σάν καταφύγιο καί σάν φῶς ἀπέναντι στήν ἐμπειρία τήν ἀπέλπιδη τῆς κοσμικῆς πραγματικότητος ὅπως τή ζοῦμε στίς μέρες μας.

(Ἐκεῖ πού ὅλα πηγαίνουν καλά, ἔχουμε τήν ὑγεία μας, ἔχουμε τήν ἀποδοχή τῶν ἄλλων κλπ, συμβαίνει κάτι/ ἕνα ἀπρόοπτο μιά ἀρρώστια, μιά ἀδικία, μιά συκοφαντία καί ἐκεῖ θά φανεῖ ἄν χάσουμε τή γῆ κάτω ἀπό τά πόδια μας καί ἐκεῖ θά φανεῖ νά τό πῶ ἔτσι ἡ “ποσότητα”Χριστοῦ πού ἔχουμε μέσα μας, τά ἀποθέματα ἀληθινῆς πίστεως καί ἀγάπης).

Ἀπέναντι σέ ὅλες αὐτές τίς σειρῆνες τῆς ἀπελπισίας ἔρχεται ἡ φωνή τῆς Ἀνάστασης, τό φῶς τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ πού σοῦ φωνάζει:

Μπορεῖς! Ἀξίζεις! Θά τά καταφέρεις!

Μέ τήν προσευχή θά μπορέσεις νά μεταποιήσεις τά τραύματα καί τίς ἁμαρτίες σου σέ εὐλογίες, σέ νίκες καί θά μπορέσεις κι ἐσύ, ἄν καί τραυματισμένος νά ζήσεις τις αἰώνιες χαρές!

Κι ὅλη αὐτή ἡ βεβαιότητα ἀδελφοί μου ἔρχεται μόνο μέ τήν προσευχή!

Η προσευχή πού μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό καί μᾶς δίνει τήν ἐλπίδα καί τή βεβαιότητα ὅτι ναί μποροῦμε νά γίνουμε ΑΓΙΟΙ!

Καί τί σημαίνει ΑΓΙΟΣ ἀδελφοί μου;

Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ!

( Στό ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ὅταν τούς ρωτοῦν τί κάνουν ἐκεῖ /λένε:

Τίποτε! Φυλᾶμε τόν τόπο! Πέφτουμε καί σηκωνόμαστε!

Αὐτό εἶναι καί τό νόημα τῆς  ἀληθινῆς σχέσης μας μέ τό Θεό! )

Νά ἀγωνιζόμαστε νά λάμψει μέσα μας ἡ Ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί νά πλημμυρίσει ἡ καρδιά μας ἀπό ἀγάπη και ἐμπιστοσύνη!

Νά μήν ὑπάρχει αὐτή ἡ ψυχοφθόρα ἀγωνία πού μᾶς κατατρώει:

Τί θά κάνω; Πῶς θά τά βγάλω πέρα; Πῶς θά ξεπεράσω τό τάδε πρόβλημα;

Πῶς; 

Μήν ἀγωνιᾶς! Μόνο... Ἂφέσου στό Θεό ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ!

Μέ καρδιακή ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη. Μέ καλό λογισμό!

Μόνο ἔτσι ἡ ζωή σου θά προχωρήσει φωτεινά!

Θυμᾶστε ὅλοι τί ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος:

“Ἕνας καλός λογισμός ἰσοδυναμεῖ μέ μιά πολύωρη ἀγρυπνία”.

Πόσες φορές ἐμεῖς πηγαίνουμε σέ πολύωρες ἀγρυπνίες ἀλλά εἴμαστε γεμάτοι κακούς λογισμούς;;

Νά γιατί εἴμαστε δυστυχισμένοι.

Νά γιατί τίποτε δέν πάει καλά.

Θυμᾶστε ὅλοι τί εἶχε πεῖ ὁ Κύριος μας γιά τήν ἁμαρτωλή γυναίκα;

Τῆς συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες, γιατί ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ. Αὐτό ζητάει καί ὁ Χριστός ἀπό μᾶς: Νά Τόν ἀγαπήσουμε πολύ, νά Τοῦ δώσουμε τήν καρδιά μας κι ΟΛΑ τά ἄλλα θά γίνουν!

Μπορεῖ νά φαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίδα γύρω μας, ὅμως ὁ Χριστός εἶναι δίπλα μας καί χρειάζεται ἐμεῖς νά ξυπνήσουμε καί νά Τόν δοῦμε, νά Τόν νιώσουμε, νά Τόν ἀκούσουμε τί μᾶς λέει καθημερινά!

Καί ξέρετε ἀδελφοί μου;;

Δέν περιμένουμε ἕνα Θεό πού ἁπλά θά μᾶς λύσει τά κοσμικά μας αἰτήματα ἤ τίς ἀνάγκες καί μετά θά Τόν ξεχάσουμε.

Οὔτε περιμένουμε ἕνα Θεό πού θά μᾶς λέει σέ ὅλα “ναί”.

Θέλουμε ἕνα Θεό πού θά μᾶς δεχθεῖ ναί μέν ὅπως εἴμαστε, ἀλλά κυρίως θά δεχθεῖ τή διάθεση γιά ἀλλαγή τῆς ψυχῆς μας, θά δεχθεῖ τή μετάνοιά μας, τήν ἀγάπη μας καί θά ποτίσει ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ μας μέ τή χάρη καί τήν παρουσία Του.

Αὐτό πού μᾶς λείπει εἶναι ἡ  σχέση μας μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Μπορεῖ νά ἀναρωτηθεῖ μέσα του ὁ καθένας μας ἀπόψε μετά τό πέρας αὐτῆς τῆς ὁμιλίας ποιά εἶναι ἡ ἐπικοινωνία μου μέ τόν Χριστό;;

Αὐτός εἶναι ΚΑΊ ὁ ρόλος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας!

Αὐτό εἶναι πεντηκοστή!

Ἥ ἔλευση τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ μέσα στήν καρδιά μας καί ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ μας!

Ὅταν ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα στή ζωή μου, νιώθω γεμάτος, πλήρης, ἤρεμος!

Δέν φοβᾶμαι τίποτε καί κυρίως αὐτές τίς μικρές ἀναταραχές τῆς ἐξίσου μικρῆς ζωῆς μας.

Ὑπάρχουν γιά νά μᾶς θυμίζουν πόσο γήινοι εἴμαστε, πόσο ἀτελεῖς, πόσο προσωρινοί καί δι’ αὐτῶν παίρνουμε μιά γεύση ταπείνωσης και μᾶς προσγειώνουν.

Ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ τόνιζε ὅτι σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

Ἄρα εἶναι μακάριος ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται γιά τό ἅγιο πνεῦμα.

Ὅταν ἡ καρδιά μας ἀνήκει στό Θεό, τότε ὅλη μας ἡ ὕπαρξη ζεῖ χωρίς ἄγχος ἐνώπιον Του. Παραδίδεται ἡ ζωή μας στά χέρια Του καί δέν φοβόμαστε. Δέν βλέπουμε μέ πανικό τήν κάθε δυσκολία καί τό κάθε γεγονός πού ἐμφανίζεται στή ζωή μας. Ξέρουμε ὅτι ἔχουμε ΘΕΟ ΠΑΤΕΡΑ καί  εἶναι ἀδύνατον νά ἀδιαφορήσει καί νά μᾶς ἀφήσει χωρίς τήν προστασία Του.

Γνώρισα μια εὐλογημένη ψυχη και με ρώτησε πῶς να προσεύχεται. Τι κάνεις τῆς λέω. Λέω συνέχεια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Θεό για ΟΛΑ. Αὐτό ἀρκεῖ τῆς εἶπα. Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς εὐχαριστίας, ἑλκύει το ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ὀνομάζεται ἐπίσης “ἄλλος Παράκλητος” ὁ ὁποῖος θά μᾶς ὁδηγήσει εἰς πᾶσαν τήν Ἀλήθειαν.

 Ἄλλη παρηγοριά δηλ. ἄλλος φωτισμός ἄλλο ἄνοιγμα τοῦ νοός μας.

Ἐμεῖς βρισκόμαστε στήν περίοδο τῆς παρουσίας καί τῆς ἐνέργειας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἀνάλογα μέ τή ζωή καί τόν ἀγώνα μας τό βιώνουμε καί τό γευόμαστε!

Ἔτσι ἔχοντες ὡς σκοπό τήν κατάκτηση καί τή βίωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν στεκόμαστε μέσα στήν ἐκκλησία παθητικά, ἀλλά γινόμαστε ζωντανοί δέκτες καί λαμβάνουμε τή ζωτική  ἐνέργεια τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἀμέθεκτο, δηλ. δέν μποροῦμε νά μετέχουμε στήν οὐσία του, ὅπως δέν μποροῦμε νά μετέχουμε καί στήν οὐσία τοῦ Θεοῦ.

Μετέχουμε ὅμως στή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Κανονικά θά ἔπρεπε μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά κάνουμε θαύματα,  νά περπατᾶμε πάνω στή θάλασσα, νά ἀνασταίνουμε νεκρούς. Ὅμως οἱ ἁμαρτίες μας δέν ἐπιτρέπουν στό Ἅγιο Πνεῦμα νά δράσει μέσα μας.

Τό ἅγιο Πνεῦμα λοιπόν μᾶς μεταμορφώνει, μᾶς ἀλλοιώνει/ καί φαίνεται ἡ παρουσία Του/ καί οἱ ἐνέργειες Του /εἶναι ξεκάθαρες στή ζωή μας.

Νά μάθουμε σιγά σιγά νά μή νιώθουμε χωρισμενοι ἀπό τό Θεό ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας.

Ὅ ἅγιος Πορφύριος τί ἔλεγε;

Νά λέμε: “Κύριε, ναί τό ἔκανα συγχώρεσέ με”. Δεν ὑπάρχει καμιά ἁμαρτία μεγαλύτερη ἀπό το ΕΛΕΟΣ τοῦ Θεοῦ.

Καί ταυτόχρονα νά νιώθουμε τήν τρυφερότητα τοῦ Θεοῦ ὅτι μᾶς δέχεται καί μᾶς συγχωρεῖ. Ποτέ να μή νιώθουμε ἀπελπισμένοι καί χωρισμένοι ἀπό τό Θεό!

Κάποτε ρωτήσανε τόν ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ:

“Γέροντα τί προϋποθέσεις χρειάζονται γιά νά κατοικήσει μέσα μας τό ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ;”

Νά ἔχουμε ἀγωνιστικό πνεῦμα, φιλότιμο, ἀρχοντιά, θυσία!

Τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ΘΕΙΟ ΦΩΣ. Ἄν κανείς δέν βλέπει, μπορεῖ νά χτυπήσει πάνω στό τζάμι, νά πέσει σέ κάποιο γκρεμό ἤ καί  σέ λάκκο ἀκόμη. Δέν βλέπει, γιατί στερεῖται τό φῶς. Ἄμα ὅμως βλέπει λίγο προφυλάσσεται. Ἄμα βλέπει πιό πολύ ἀποφεύγει ὅλους αὐτούς τούς κινδύνους καί βαδίζει μέ ἀσφάλεια το δρόμο του.

Καί γιά νά ἔρθει τό Φῶς πρέπει νά βγεῖς ἀπό τό σκοτάδι.

 Ὅλο αὐτό τό κακό πού γίνεται στόν κόσμο λέει ὁ Ἅγ. Παϊσιος ὀφείλεται στήν ἔλλειψη φωτισμοῦ.

Ὅλοι θεωρητικά ἐνδιαφέρονται γιά τό καλό, ἀλλά βρίσκονται σέ μιά θαμπομάρα, σέ ἕνα πνευματικό σκοτάδι και γιαυτό δημιουργοῦνται πολλά προβλήματα ἀκόμα καί μέσα στήν ἐκκλησία. Γι’ αὐτό ἄς ζητᾶμε ἀπό τό Θεό νά μᾶς δίνει ἔστω λίγο ΘΕΙΟ ΦΩΤΙΣΜΟ γιατί θά εἴμαστε σάν τόν τυφλό καί θά σκοντάφτουμε συνέχεια.

Ἔλεγε ὁ ἅγ. Παϊσιος ὅτι ὁ Θεός δίνει τό φωτισμό Του σέ αὐτοὐς πού ἔχουν καλή προαίρεση.

Ἄν ἔρθει ὁ θεῖος φωτισμός , τότε ὁ ἄνθρωπος ἀναπαύει καί τό περιβάλλον του καί ὅ ἴδιος ἐξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αὐτό ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὅτι καλά τά φῶτα καί τά πολύφωτα, οἱ ἐφευρέσεις τοῦ ἐγκεφάλου, ἀλλά ἀνώτερο εἶναι τό θεῖο φῶς τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ τό ὁποῖο φωτίζει τόν ἄνθρωπο. Ἔτσι καί ὁ ἴδιος θεραπεύεται καί τούς ἄλλους βοηθᾶ.

Στό βιβλίο “ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ” τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ βλέπουμε μέσα ἀπό τό συγκινητικό λόγο καί τήν εὐαίσθητη καρδιά τοῦ ΑΓΙΟΥ τή διακριτικότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο.

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος: “Τό ἅγιο πνεῦμα θέλει νά μπεῖ στίς ψυχές μας ἀλλά σέβεται τήν ἐλευθερία μας, δέν θέλει νά τήν παραβιάσει. Περιμένει νά τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τήν πόρτα καί τότε θά μπεῖ στήν ψυχή μας καί θά τή μεταμορφώσει.”.

Τά λόγια τοῦ ἁγίου θυμίζουν τήν Ἀποκάλυψη: “Ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω καί ἐάν τίς ἀκούση τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξη τήν θύραν εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ΄ἐμοῦ...”

Πόσοι ἀπό μᾶς ἔχουμε σκεφτεῖ νά κάνουμε πράξη στή ζωή μας αὐτή τήν ἱκεσία:

“Παράκλητε, τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν;”

Εἶναι ἐντυπωσιακό ἀδελφοί μου τό πόσο τρυφερά μᾶς βλέπει ὁ Καλός Θεός καί πόσο σέβεται τό θέλημά μας καί τήν ἐλευθερία μας.

Θέλει νά Τόν πλησιάσουμε, μόνο ἐάν τό θέλουμε καί ὅταν τό θέλουμε.

Τό ἅγιον πνεῦμα ὅταν ἔρθει μέσα μας, μᾶς διδάσκει τά πάντα. Μᾶς ἁγιάζει. Γινόμαστε ἀνίκανοι τότε γιά τό κακό καί γιά κάθε ἁμαρτία.

Ἕλεγε ὁ ἅγιος μας Πορφύριος: “ Νά γίνουμε γεμάτοι, ἔμπλεοι Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐδῶ ἔγκειται ἡ οὐσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

Αὐτό εἶναι τέχνη. Τέχνη τῶν τεχνῶν.

Ἄς ἀνοίξουμε τά χέρια καί ἄς ριχθοῦμε στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἔρθει ὁ Χριστός, κερδίσαμε τό πᾶν. Ὀ Χριστός θά μεταποιήσει τά πάντα μέσα μας. Θά φέρει τή χαρά, τήν ταπείνωση, τήν ἀγάπη, τήν προσευχή, τήν ἀνάταση. Ἡ ΧΑΡΙΣ τοῦ Χριστοῦ θά μᾶς ἀνακαινίσει. Ἄν στραφοῦμε σέ ΑΥΤΟΝ μέ πόθο, μέ λαχτάρα, μέ ἀφοσίωση, μέ ἔρωτα, ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ θά μᾶς τά δώσει ΟΛΑ.

Χωρίς τό ΧΡΙΣΤΟ εἶναι ἀδύνατον νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας, δέν θά μπορέσουμε νά ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τά πάθη μας. Μόνοι μας δέν μποροῦμε νά γίνουμε καλοί. Τί λέει ὁ Κύριος;

“Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν”.

Ὅταν ντυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ τά πάντα θά κατορθώσουμε καί μάλιστα πολύ εὔκολα.

 Εἶναι ΟΛΑ πολύ εὔκολα, ὅταν μποῦμε στή θεία χάρη. Τότε εἴμαστε πιό ἐλεύθεροι, πιό δυνατοί. Μᾶς προστατεύει ἡ θεία χάρις. Ἄν ἀγωνιστοῦμε νά ἐρωτευθοῦμε τό Χριστό, τότε ἀποκτοῦμε τή θεία χάρη. Ὁπλισμένοι μέ τή θεία χάρη, δέν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο καί ὁ διάβολος φεύγει.

Τά πράγματα εἶναι ἁπλά καί εὔκολα στήν πνευματική ζωή.

Ἀρκεῖ νά ξέρουμε νά διακρίνουμε.

Ἄν μᾶς ἐνοχλήσει ἕνας λογισμός, ἕνας πειρασμός, ἀρκεῖ νά στραφοῦμε λίγο πρός τόν Χριστό καί Ἐκεῖνος θά μᾶς πιάσει ἀπό τό χέρι καί θά μᾶς δώσει πλούσια τή Θεία Του χάρη. Ἀρκεῖ λίγη καλή διάθεση καί μιά μικρή προσπάθεια λέει ὁ ἅγ. Πορφύριος.

Ἀρκεῖ νά σκεφτεῖς τό ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ κι ἐκεῖνο θά ἔρθει κοντά σου.

Ὅταν προσευχόμαστε ἀδιάλειπτα μέ τήν εὐχή “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με” δέν κάνουμε τίποτε ἄλλο παρά νά περιμένουμε στό Ὑπερῶον τῆς καρδίας μας τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τό ΑΓΙΟ.

Συνήθως γιά νά ἀρχίσει ὁ ἄνθρωπος νά προσεύχεται ἀδιαλείπτως καί ἔντονα καρδιακά πρέπει νά προηγηθεῖ κάποιος πόνος, κάποια μεγάλη συναισθηματική ἀπώλεια. Ἄν δέν παραδοθοῦμε ἐν καιρῶ πόνου στή διαβολική ἀπελπισία ἀλλά καρτερικά μείνουμε στήν προσευχή, τότε ἡ ὕπαρξή μας θά μεταμορφωθεῖ καί θά ἀκοῦμε μέσα μας τούς ἀλαλήτους στεναγμούς τοῦ Παρακλήτου.

Ὁ ἅγιος Σιλουανός ἔλεγε ὅτι ἡ προσευχή “Ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῶ” ἀπευθύνεται στό Ἅγιο Πνεῦμα.

Τό ἱλάσθητι σημαίνει καθάρισέ με.

Συγχώρα με καί καθάρισέ με.

Ὅταν καθαρισθεῖ ἡ καρδιά μας, γίνεται δεκτική νά προσλάβει τή χάρη τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

 Πλαταίνει καί γίνεται πιό ὄμορφη, πιό πλούσια Τότε γινόμαστε “ἀλλήλων μέλη” καί μέτοχοι τῶν χαρισμάτων ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ καί ἔχουμε τά πάντα κοινά, ὅπως στήν κοινότητα τῶν ἀποστόλων.

Ὁ Θεός δέν ἔδωσε ποτέ ΟΛΑ τά χαρίσματά του σέ ἕνα ἄτομο. Ἔδωσε στόν καθένα ἕνα ξεχωριστό χάρισμα γιά νά ζοῦμε μαζί μέ ἀγάπη  καί νά εἴμαστε “ἀλλήλων μέλη”.

Νά βαστάζουμε τό λάθος τοῦ ἄλλου καί νά χαιρόμαστε μέ τό χάρισμα τοῦ ἄλλου σάν νά εἶναι δικό μας. Ἴχνος πικρίας ἤ ἐγωισμοῦ ἤ “γιατί αὐτός καί ὄχι ἐγώ;” φανερώνουν ξεκάθαρα ὅτι πήραμε τό λάθος δρόμο μακριά ἀπό τόν παράκλητο.

Μόνο ὅταν καταφέρουμε νά ἑνώσουμε τό νοῦ μέ τήν καρδιά μας καί νά ἑνοποιηθοῦμε θά ἀγαπήσουμε τό Θεό μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη καί θά εἴμαστε πιά τεθεραπευμένοι ἐνώπιον Του.

Ἄν δέν ἑνωθεῖ ὁ νοῦς μέ τήν καρδιά δέν μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ.

Αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει μέ τίς δυνάμεις τίς ἀνθρώπινες. Μπορεῖ νά γίνει μέ τήν ἐπενέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Πότε ὅμως ἔρχεται αὐτή ἡ χάρις;

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος σταυρώσει τό νοῦ του μέ τά εὐαγγελικά προστάγματα, ὅταν δηλαδή ζεῖ σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο. Τότε δέν ὑπάρχει χῶρος γιά ὑπερηφάνεια καί ἁμαρτία. Τότε ΟΛΗ μας ἡ ΖΩΗ ὑπάρχει γιά τόν ΘΕΟ.

Ὅταν ἐπικαλούμαστε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ τότε ζωοποιεῖται ἡ παρουσία Του στήν ὕπαρξή μας, ὅταν μελετᾶμε τό Λόγο Του, τό Εὐαγγέλιο τά λειτουργικά κείμενα πού μιλοῦν γιά τό Θεό, σταδιακά ἀρχίζουμε νά μαθαίνουμε τή γλῶσσα τοῦ Θεοῦ. Αὐτά δημιοῦργοῦν μέσα μας τά ἴχνη τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ πάνω στά ὁποία οἰκοδομεῖται ὁ ναός τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή μας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει :

Δέν γνωρίζετε ὅτι εἶστε ναός τοῦ Θεοῦ καί τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας;

Τό λέει τόσο φυσικά σάν νά ἦταν μιά τετριμμένη πραγματικότητα, κάτι τό συνηθισμένο.

Δέν γνωρίζετε ὅτι εἶστε ναός τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;

Καί φυσικά ἡ μεγαλύτερη δωρεά καί τό μέσον πού μᾶς ἄφησε ὁ Χριστός γιά νά ἑνωθοῦμε μαζί Του εἶναι τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἀνταλλάσσοντας τή μικρή καί ἀσήμαντη ζωή μας μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, τότε κτίζουμε τό ναό τοῦ Θεοῦ ἐντός μας. Ὅταν κοινωνοῦμε παίρνοντας μέσα μας τό Χριστό γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι ΧΡΙΣΤΟΥ.

Τό μεγάλο αὐτό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς πού ἔρχεται μᾶς παρέχει τήν εὐκαιρία νά γνωρίσουμε καλλίτερα τό ἅγιο Πνεῦμα, τή σχέση τῶν πιστῶν μέ τό ἅγιο πνεῦμα καί τά εὐεργετήματα πού ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς οἱ πιστοί ἀπό τό ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Στό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογοῦμε ὅτι τό ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα , εἶναι τῆς αὐτῆς οὐσίας μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί ἕνα ἀπό τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος πού ἀπολαμβάνει τήν ἴδια τιμή καί δόξα μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱό. Γιαὐτό συνήθως στό τέλος ὅλων τῶν εὐχῶν καί δεήσεων ἀπονέμουμε τή δόξα , τήν τιμή καί τήν προσκύνηση στόν Πατέρα, στόν Υἱό καί στό ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ.

Ἄν κρατήσουμε αὐτά τά τρία δῶρα τοῦ Κυρίου τό ὄνομά Του, λέγοντας τήν καρδιακή ἀδιάλειπτη προσευχή, τό ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ,  τό Λόγο Του (μέ τή διαρκή μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου) καθώς καί τήν τακτική μετά πόθου Θεία Εὐχαριστία ἡ ζωή Του θά γίνει ζωή μας καί δέν θά ὑπάρχει κάτι πού  νά μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό Ἐκεῖνον:

Οὔτε θλίψις, οὔτε διωγμός, οὔτε ἀρρώστια, οὔτε συκοφαντία, οὔτε μαρτύρια. Θά εἴμαστε σταθερά δικοί Του καί ἡ χαρά μας θά εἶναι πεπληρωμένη στούς αἰῶνες.

Πράγματα ποὺ μοιάζουν ἀπίστευτα στοὺς ἀπίστους, ἀποτελοῦν γνώριμα καὶ καθημερινὰ περιστατικὰ στοὺς ὄντως πιστούς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἐν Πνεύματι καὶ βιώνουν τὴ Χριστιανικὴ πίστη στὴ ζωή τους.

Συγκλονιστική εἶναι ἡ μαρτυρία τοῦ Μοτοβίλωφ, κτηματία καί τακτικοῦ ἐπισκέπτη τῆς μονῆς τοῦ Σάρωφ πού ἀξιώθηκε νά δεῖ τόν ἅγιο Σεραφείμ λουσμένο στό φῶς νά λάμπει σάν τόν ἥλιο.

Μέ τήν ὅραση αὐτή γέμισε καί ἡ καρδιά τοῦ Μοτοβίλωφ χαρά, ἡσυχία καί ἀνέκφραστη εἰρήνη. Παράλληλα γέμισε ἡ καρδιά του ἀπό μιάν ἀνέκφραστη θερμότητα καί τήν εὐωδία τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Αὐτή ἡ συγκλονιστική μαρτυρία καί ἐμπειρία ἀποδεικνύει ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν. Νά τί σημαίνει νά εἶσαι πλήρης ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ!

Φῶς, εἰρήνη, ἀγάπη, ἑνότητα!

Ἄς εὐχηθοῦμε ἡ πορεία μας πρός τήν Πεντηκοστή νά μᾶς ὁδηγήσει στή βίωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό ὁποῖο μέ εὐλάβεια καί τρυφερότητα θά τό διαφυλάξουμε μέσα μας καί θά τό μεταδίδουμε καί στούς ἄλλους ὅπως τό μετέδιδαν καί οἱ Ἅγιοι.

Μέχρι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς νά λέμε μυστικά στήν καρδιά μας τήν κατεξοχήν προσευχή τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ  :

(Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε,
τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,
ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν,
ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός,
ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν,
καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος,
καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν)

ἡ ὁποία στήν οὐσία περιλαμβάνει ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!