Ιερά Μονή Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου
Βερίνου Αιγιαλείας
Η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στο χωριό Βερίνο, είναι κτισμένη στο ομώνυμο βουνό Αγιάννης, μια από τις παραφυάδες του Παναχαïκού, σε υψόμετρο 900 μέτρων. Το Μοναστήρι είναι γνωστό και σήμερα ως Άγιος Ιωάννης των Τσετσεβών, από τον Τσετσεβό, παρακείμενο εγκαταλελειμμένο οικισμό, και υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν Μονή ενοριακή και περιλαμβανόταν στα όρια της Μητροπόλεως Παλαιών Πατρών.
Ιστορία της Μονής
Η χρονολογία ιδρύσεως παραμένει άγνωστη, γεγονός που οφείλεται και στο ότι δεν διασώθηκαν αρχειακές ή επιγραφικές μαρτυρίες στο χώρο της Μονής. Το πρωιμότερο κείμενο που αναφέρεται στο ανδρικό τότε Μοναστήρι είναι σιγίλιο του Πατριάρχου Διονυσίου Γ΄ (1662-1665) με χρονολογία 1665, στο οποίο ο Άγιος Ιωάννης αναφέρεται ως “ερημωμένο μονύδριο”. Από τα επόμενα σιγίλια των ετών 1749, 1775 και 1798 πληροφορούμαστε ότι το Μοναστήρι έχει πλέον συγκαταλεγεί στα Μετόχια της Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας. Πότε ακριβώς έγινε Μετόχι δεν γνωρίζουμε, πάντως μετά το 1700, όπως προκύπτει από ενετικό έγγραφο. Να σημειωθεί εδώ ότι η τοπική παράδοση θέλει το Μετόχι ιδρυμένο πριν από τη μητρώα Μονή, παράδοση που μπορεί να στηριχθεί ιστορικά, αν λάβουμε υπόψη μας ότι η σημερινή Μονή Ταξιαρχών, η Κάτω Μονή, κτίσθηκε στο 1ο ήμισυ του ιζ΄ αιώνα.
Πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση κατά τη Β΄ Ενετοκρατία και τους προ και μετά την Επανάσταση χρόνους αντλούμε, καταρχάς, από έγγραφο του αρχείου Grimani της Βενετίας και από Πατριαρχικό επιτίμιο του έτους 1778 ακόμη από τα αδημοσίευτα, όσο γνωρίζουμε, έγγραφα, τα οποία φυλάσσονται στο αρχείο της Μονής Ταξιαρχών και στα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Αγροί, αμπέλια και ελαιόδενδρα σε θέσεις της γύρω περιοχής αποτελούσαν, σύμφωνα με τις παραπάνω πηγές, την περιουσία του Μοναστηριού, η οποία σήμερα δεν του ανήκει. Πάντως στα 1933 η Μονή κατέχει 107 στρέμματα “αμπέλων και χωραφίων”, τα οποία καρπώνονταν οι γύρω κάτοικοι καταβάλλοντας χρηματικό ποσό. Αν για την οικονομική πλευρά του βίου της Μονής οι πηγές παρέχουν κάποιες ειδήσεις, δεν συμβαίνει το ίδιο ως προς τον πνευματικό τομέα.
Δεν διασώθηκαν κειμήλια, χειρόγραφα, έντυπα ή κάποιο στοιχείο, το οποίο να επιβεβαιώνει την τοπική παράδοση περί Κρυφού Σχολειού π.χ. στο Μοναστήρι. Στον θρησκευτικό και κοινωνικό τομέα, όμως, η Μονή, όπως κάθε Μονή της Τουρκοκρατίας, αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την περιοχή της, χάρη στην Ορθόδοξη λατρευτική ζωή και στην προστασία, που μπορούσε να προσφέρει σε ώρες κινδύνου.
Η μάχη του Αγιάννη των Τσετσεβών, η οποία έλαβε χώρα έξω από το Μοναστήρι την 17η Ιουλίου 1827, το αποδεικνύει. Για τη μάχη μας δίνουν πληροφορίες οι επιστολές των οπλαρχηγών, που έλαβαν μέρος σε αυτή, οι οποίες απευθύνονται στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αρχηγό των πελοποννησιακών στρατευμάτων. Μέσα στη Μονή είχαν συγκεντρωθεί για ασφάλεια οι απροσκύνητοι κάτοικοι της γύρω περιοχής, δηλαδή όσοι δεν είχαν δηλώσει υποταγή στον Ιμπραήμ και εξακολουθούσαν να στηρίζουν την Επανάσταση. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, μετά τη σύγκρουση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων με τα τουρκικά και το τέλος της μάχης, ο Ταξιαρχίτης μετοχιάρης Μοναχός της Μονής του Αγίου Ιωάννου π. Ανανίας Αντωνιάδης ζήτησε χάρη για τα γυναικόπαιδα, που έμεναν κλεισμένα στο Μοναστήρι, η οποία και δόθηκε. Τα οστά των ογδόντα Ελλήνων, που έπεσαν εκείνη την ημέρα, έχουν ταφεί στα θεμέλια του Ηρώου, που ανηγέρθη νότια της Μονής εις μνημόσυνο των πεσόντων, το 1927.
Μετά τη σύσταση του Νέου Ελληνικού Κράτους και την έκδοση των διαταγμάτων περί Μοναστηρίων από τους Βαυαρούς, η μικρή Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου δεν διαλύθηκε, όπως συνέβη με άλλα μικρά Μοναστήρια της χώρας, αλλά χαρακτηρίσθηκε ως διατηρητέα. Η Μονή Ταξιαρχών έστελνε ένα από τα μέλη της, κατά κανόνα Ιερομόναχο, ο οποίος ανελάμβανε τη φροντίδα του Μετοχίου για τέσσερα συνήθως χρόνια. Ο τελευταίος μετοχιάρης, ο ηλικιωμένος Μοναχός π. Βενιαμίν Μάργαρης, παρέμεινε στο Μοναστήρι δεκαεπτά χρόνια, διατηρώντας άσβηστο το καντήλι του Αγίου και περιμένοντας να στείλει ο Θεός ανθρώπους, που θα έδιναν ζωή στο Μοναστήρι. Το Μετόχι της Ι.Μ. Ταξιαρχών μετατρέπεται σε Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή.
Το έτος 1987 μια νέα περίοδος αρχίζει για το ιερό Μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Η πρόνοια του Θεού οδήγησε στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας τον αείμνηστο Γέροντα Αρχιμανδρίτη π. Ευσέβιο Γιαννακάκη (1910-1995) - άγιο Λειτουργό και χαρισματούχο Πνευματικό επί τριανταπέντε χρόνια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών και Κτίτορα της Ιεράς Μονής Εισοδίων Θεοτόκου Μαρκοπούλου Ωρωπού - με μια ομάδα ευλαβών νεανίδων, πνευματικών του τέκνων, που επιθυμούσαν να μονάσουν.
Ο ιερός λόφος του Μαθητή της Αγάπης, με το υγιεινό κλίμα, το άριστο νερό των πηγών και το πανέμορφο φυσικό τοπίο με τον ανοικτό ορίζοντα, ενέπνευσε το Γέροντα, ο οποίος αποφασίζει να ανακαινισθεί το ερειπωμένο Μετόχι για να εγκατασταθεί εκεί η Αδελφότητα. Το Νοέμβριο του 1987 με την ευλογία και την αμέριστη συμπαράσταση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβροσίου το έως τότε Μετόχι της Ιεράς Μονής Ταξιαρχών μετατράπηκε με προεδρικό διάταγμα (438/87), ΦΕΚ 209/ τ. Α΄/ 20-11-87 σε Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή.
Το ερειπωμένο μικρό κτίριο ανακαινίσθηκε και οι πρώτες δεκατέσσερις Αδελφές εγκαταστάθηκαν στα τέσσερα κελλιά του, την περίοδο του Πάσχα του 1988.
Η επαναλειτουργία της Μονής έγινε δεκτή με πάνδημη χαρά από τους κατοίκους της περιοχής, που ευλαβούνται τον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη και το Μοναστήρι Του. Τον θεωρούν προστάτη των οικογενειών και των αμπελιών τους και διηγούνται θαυμαστά γεγονότα της ζωντανής παρουσίας Του. Χάρη στην πίστη, την φροντίδα και την ακάματη προσπάθεια του μακαριστού Γέροντος, τον ένθεο ζήλο των Μοναζουσών και την ενίσχυση ευλαβών δωρητών ανακαινίσθηκε αρχικά το Καθολικό της Μονής, στο Ιερό βήμα του οποίου σώζεται μεταβυζαντινή τοιχογραφία. Ο στάβλος της ΒΔ. πλευράς του ισογείου μετατράπηκε σε κατανυκτικό παρεκκλήσιο του Αγίου Αλεξίου του Ανθρώπου του Θεού.
Στη συνέχεια θεμελιώθηκε και ολοκληρώθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια ένα λιτό και επιβλητικό Μοναστηριακό συγκρότημα για τις ανάγκες και τις δραστηριότητες της Αδελφότητας. Η ανέγερση της νέας Μονής αποτελεί ένα “παρατεινόμενο θαύμα” κατά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρ. Καλ/των & Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο, αφού το Μοναστήρι στερείται οικονομικών πόρων και δεν έχει κινητή ή ακίνητη περιουσία. Οι τρεις νέες πτέρυγες αποτέλεσαν μαζί με την παλαιά ένα παραδοσιακό τετράπλευρο Μοναστήρι με το Καθολικό του Αγίου Ιωάννου στο κέντρο. Δύο παρεκκλήσια, η Υπαπαντή του Κυρίου και το Γενέσιο της Θεοτόκου, επιστέφουν τις δύο γωνίες της προσόψεως, ενώ στο κέντρο υψώνεται μεγαλόπρεπο κωδωνοστάσιο. Στις νέες πτέρυγες στεγάζονται τα κελιά των Αδελφών, η βιβλιοθήκη της Μονής, το συνοδικό, η τράπεζα των προσκυνητών, το αρχονταρίκι, η τράπεζα των Μοναζουσών τα εργαστήρια (αγιογραφίας, εκκλησιαστικού κεντήματος,ιεροραπτικής, ξυλογλυπτικής κ. ά.)και τα ιατρεία. Με προσωπική εργασία του Γέροντος και των Αδελφών έγινε διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου με κήπους, πέτρινα πεζούλια και περιβόλια. Φυτεύτηκαν τρεις χιλιάδες και πλέον καλλωπιστικά και οπωροφόρα δένδρα στη γύρω περιοχή της Μονής καθώς και μεγάλος αμπελώνας.
Πρώτη Ηγουμένη της Ιεράς Μονής εκλέχθηκε ομόφωνα από την Αδελφότητα η Μοναχή Επιστήμη Κιλλικίδου. Η Αδελφότητα– εικοσιπέντε Μοναχές και δόκιμες σήμερα, πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών οι περισσότερες-πιστή στις ιερές επιταγές του μακαριστού πνευματικού πατρός και ιδρυτή της καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να δίνει την μαρτυρία του Ορθοδόξου Μοναχισμού με την πλούσια λατρευτική ζωή, την αδιάλειπτη προσευχή, την προσωπική άσκηση, το εργόχειρο, την εγκάρδια φιλοξενία προς τους προσκυνητές και την πνευματική τους οικοδομή. Αδελφές ιατροί της Μονής προσφέρουν δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες στους κατοίκους της περιοχής.
Κειμήλια.
Όπως έχει προαναφερθεί, ιστορικά κειμήλια δεν βρέθηκαν στο Μοναστήρι. Βρίσκονται, όμως, τεθησαυρισμένα Τίμια Λείψανα πολλών Αγίων. Επίσης τα “Άχραντα Πάθη” του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (τεμάχια από το Τίμιο Ξύλο του Ζωοδόχου Σταυρού, τον Σπόγγο, τον Ακάνθινο Στέφανο και το Λίθο του Παναγίου Τάφου του Κυρίου), τα οποία είχαν δωρηθεί στη Μονή Ταξιαρχών από τους δεσπότες της Πελοποννήσου Θωμά και Δημήτριο τους Παλαιολόγους τον ιε΄ αιώνα. Η μητρώα Μονή προφανώς είχε δωρίσει στο Μετόχι της ένα τμήμα των Αχράντων Παθών.
Ο τάφος του αειμνήστου Κτίτορος, π. Ευσεβίου αποτελεί το σέμνωμα της Ιεράς Μονής, πηγή ευλογίας και παρακλήσεως τόσο για τα πνευματικά του τέκνα, όσο και για τους προσκυνητές της Ιεράς Μονής, που προσέρχονται εκεί να ζητήσουν τη μεσιτεία του.
Πανηγύρεις Ιεράς Μονής.
Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει:α.την 8η Μαΐου: του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου.
β. Την 26η Σεπτεμβρίου: Μετάστασις Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου.
Επικοινωνία.ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
251 00, ΒΕΡΙΝΟΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ. ΤΗΛ.:2691094248 94349, ΦΑΞ:26910 94129
