ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ E΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα και η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει την μορφή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία είναι παράδειγμα μετανοίας σε όλους μας. Καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε τον έκτο αιώνα την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Στα νεανικά της χρόνια ζούσε μέσα στην ακολασία και παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην ηθική καταστροφή. Όταν ήταν 12 χρονών ξέφυγε από την προσοχή των γονιών της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου επί 17 χρόνια ζούσε άσωτη ζωή. Μετά, από περιέργεια πήγε, με πολλούς άλλους προσκυνητές, στα Ιεροσόλυμα, για να παρεβρεθεί στην ύψωση του Τίμιου Σταυρού. Όταν θέλησε να μπει στο ναό της Ανάστασης, τη μέρα που υψωνόταν ο Τίμιος Σταυρός, ένοιωσε 3 έως 4 φορές κάποιαν αόρατη δύναμη μέσα της, που την εμπόδιζε να μπει, ενώ το πλήθος έμπαινε ανεμπόδιστα. Αφού πληγώθηκε η καρδιά της απ' αυτό, αποφάσισε ν' αλλάξει ζωή και να εξιλεώσει το Θεό με τη μετάνοια. Έτσι βάζοντας σαν εγγυήτριά της την Παναγία, υποσχέθηκε ότι εάν αφήσει να μπει κα να δει τον Σταυρό του Κυρίου, θα ήταν συνετή και φρόνιμη στο μέλλον και δεν θα μόλυνε πια το σώμα της με πονηρές επιθυμίες και ηδονές.
Όταν γύρισε μετά στην εκκλησία, αυτή τη φορά μπόρεσε να μπει χωρίς καμιά δυσκολία. Τότε προσκύνησε το Τίμιο ξύλο και χωρίς να λησμονήσει την υπόσχεση που έδωσε, αναχώρησε την ίδια μέρα από τα Ιεροσόλυμα κι' αφού πέρασε τον Ιορδάνη μπήκε στα ενδότερα μέρη της ερήμου, όπου έζησε επί 47 χρόνια μια ζωή πολύ σκληρή και ασυνήθιστη, χωρίς να δει άνθρωπο, αλλά, έχοντας μοναδικό της θεατή τον Θεό, προσευχόταν μόνη σ' Αυτόν. Τόσο πολύ αγωνίστηκε, ώστε πέρασε την ανθρώπινη φύση και απόκτησε ζωή πάνω στη γη αγγελική και υπεράνθρωπη. Τόσο πολύ υψώθηκε δια μέσου της απάθειας, ώστε περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται. Όταν προσευχόταν, σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν μετέωρη στον αέρα. Περί το τέλος της ζωής της έτυχε να συναντήσει κάποιον ερημίτη, που λεγόταν Ζωσιμάς, που αφού του διηγήθηκε όλη της τη ζωή, τον παρακάλεσε να της φέρει τα άχραντα Μυστήρια για να κοινωνήσει. Εκείνος το έκανε την επομένη χρονιά, την Μεγάλη Πέμπτη. Αλλά τον άλλο χρόνο, ξαναγυρνώντας ο Ζωσιμάς την βρήκε νεκρή, ξαπλωμένη στη γη και κοντά της ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, Θάψον ώδε το σώμα της Αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ' ην εκοινώνησα των αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».
Η σημερινή Ευαγγέλική περικοπή μας εισάγει στο πνεύμα του Πάθους του Κυρίου μας. Καθώς ανέβαιναν στα Ιεροσόλυμα, ο Χριστός προετοιμάζει τους μαθητές Του για όσα θα συμβούν, για την σύλληψή Του από τους αρχιερείς και τους γραμματείς, για την καταδίκη Του και τον σταυρικό Του θάνατο, για την Ανάστασή Του την τρίτη ημέρα. Και τους τα λέει όλα αυτά ώστε να μη δειλιάσουν μπροστά στα γεγονότα που θα συμβούν, αλλά να έχουν πίστη και να κατανοήσουν το σκοπό για τον οποίο ο Υιός του Θεού προσφέρει τον εαυτό Του θυσία για τη σωτηρία του κόσμου. Οι μαθητές του Κυρίου όμως παρανόησαν τα λόγια Του. Δεν κατανοήσαν το πνευματικό μέγεθος των πραγμάτων και ήρθαν στη σκέψη τους οι λαϊκές δοξασίες που περίμεναν τον Μεσσία σαν επίγειο βασιλιά, περιτριγυρισμένο από το επιτελείο του, με όλη την γνωστή κοσμική δόξα και λαμπρότητα. Έτσι, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, και ζητούν από τον Κύριο, όταν έλθει με όλη τη δόξα Του, να καθίσουν ένας στα δεξιά Του κι ένας στα αριστερά Του Ο Κύριος τους μίλησε για οδύνη, εξευτελισμό και θάνατο και αυτοί ονειρεύονται δόξα, μεγαλεία, καλοπέραση. Λυπημένος τους απάντησε τότε, «δεν ξέρετε τι ζητάτε».
Ο Χριστός μας προτρέπει να αντιμετωπίσουμε το πάθος της φιλοδοξίας με τη θεραπευτική αγωγή της ταπεινοφροσύνης. Στην πληγή της φιλαρχίας μας υποδεικνύει το φάρμακο της διακονίας και της θυσίας. Με τον λόγο και το παράδειγμά Του φανερώνει τον ασφαλή δρόμο της κατάκτησης του μεγαλείου.Ο Χριστός είναι ταπεινὸς και αυτό είναι το μεγαλείο και η δόξα Του. Μια δόξα που προέρχεται και εκφράζεται με την ταπείνωση ανατρέπει την συνηθισμένη ανθρώπινη λογική. Η ταπείνωση γίνεται η πηγή της τελειότητας, ο μαγνήτης που ελκύει την Χάρη του Θεού. Για τα μέτρα του κόσμου η δύναμη μετριέται με την εξουσία και την επιβολὴ στους άλλους. Για τα σταθμά του Θεού η αξία ζυγίζεται με την διακονία και την θυσία για τους άλλους.
Ο πόθος της δόξας είναι έμφυτος στον κάθε άνθρωπο. Αλλά η αληθινή δόξα δεν αποκτάται με τον παραμερισμό των άλλων, με τη σπουδή για τα αξιώματα, με την περιαυτολογία και την επίδειξη. Αντίθετα αποκτάται με την εξυπηρέτηση των συνανθρώπων μας, με ταπεινοφροσύνη και αληθινή αγάπη. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο και η δόξα του χριστιανού. Έτσι θα γίνει μέγας. Η Εκκλησία μας, επιλέγει σήμερα, να θυμίσει μέσα από το Ευαγγέλιο και σε εμάς τα λόγια του Κυρίου σχετικά με το πάθος Του. Και μας καλεί, αφού μετανοήσουμε και άρα αφήσουμε πίσω κάθε τι που μας κρατάει κολλημένους στα μίζερα πράγματα αυτού του κόσμου, να ζωντανέψουμε στις καρδιές μας, όπως έκανε η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, την ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας. Την σωτηρία που θέλει να προσφέρει ο Χριστός σε όλους μας με τα πάθη Του και την Ανάστασή Του. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
