ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ζ' ΛΟΥΚΑ
Βρισκόμαστε στην έβδομη Κυριακή του Λουκά και με το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα η αγία μας Εκκλησία, μας υπογραμμίζει την σημασία της πίστεως για την ζωή μας. Σήμερα μας μιλάει για δύο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα των Γαδαρηνών. Τον περίμενε εκεί αμέτρητο πλήθος, και σε κάποια στιγμή ανάμεσά τους ξεπρόβαλε ο άρχων της Συναγωγής Ιάειρος, και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του. Καθώς πήγαιναν προς το σπίτι, κόσμο πολύς συνωστίζονταν γύρω από τον Χριστό, ανάμεσά τους και μια γυναίκα που επί δώδεκα χρόνια αιμορραγούσε και δεν κατάφερε να βρει την γιατρειά της, παρόλο που είχε ξοδέψει στους γιατρούς όλη την περιουσία της. Πλησίασε από πίσω και άγγιξε την άκρη από το ρούχο του Ιησού και αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία. Τότε ο Χριστός κοντοστάθηκε και ρωτούσε ποιός τον άγγιξε. -Κυριε, τού λέει ο Πέτρος, το πλήθος σε συνθλίβει και ρωτάς ποιός σε άγγιξε; -Κάποιος με άγγιξε, απαντά ο Χριστός, γιατί αισθάνθηκα δύναμη να βγαίνει από μένα. Τότε η γυναίκα φανερώθηκε και τρέμοντας διηγήθηκε ενώπιον πάντων όλη την ιστορία. -Αναθάρρησε, κόρη, τής λέει τότε ο Χριστός, η πίστη σου σε έσωσε, να πορεύεσαι με ειρήνη.
Στο μεταξύ ήλθε ένας υπηρέτης του Ιάειρου και του ανακοίνωσε ότι η
θυγατέρα του είχε ήδη πεθάνει. -Μή φοβάσαι, τού λέει ο Χριστός, μόνο να έχεις πίστη και θα σωθεί. Σαν έφτασαν, παίρνει μέσα ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους γονείς του κοριτσιού. Όλοι έκλαιγαν και θρηνούσαν. -Μην κλαίτε, τους λέει, δεν πέθανε αλλά κοιμάται. Εκείνοι γέλασαν, γιατί ήξεραν ότι πέθανε. Τότε ο Χριστός τούς έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι του κοριτσιού και της είπε: -Παιδάκι μου, σήκω. Τότε επέστρεψε η ψυχή της κοπέλας κι αμέσως αναστήθηκε, στους δε γονείς που έμειναν έκθαμβοι παρτήγγειλε να μην πουν τίποτα σε κανέναν.
Το κοινό σημείο που έχουν αυτά τα δύο θαύματα είναι η αναφορά του
Χριστού στην πίστη‧ «Να έχεις θάρρος, η πίστη σου σε έσωσε», λέει στην
αιμορροούσα, και στον Ιάειρο «Μη φοβάσαι, μόνο πίστευε και θα σωθεί (το παιδί σου)». Αντίθετα με όσα συχνά μερικοί λένε, ότι δηλαδή θέλουν να δουν ένα θαύμα για να πιστεψουν, βλέπουμε ότι ο Χριστός θέτει την πίστη ως προϋπόθεση για την πραγματοποίηση του θαύματος. Γιατί το θαύμα είναι ανατροπή των νόμων της φύσεως και η πίστη αποτελεί υπέρβαση της λογικής. Γι’ αυτό ο Κύριος μάς είπε ότι εάν έχουμε πίστη σαν κόκκο σιναπιού και πούμε στο βουνό να μετακινηθεί, αυτό θα πάει εκεί που θα τού πούμε Το θαύμα, είναι αποτέλεσμα της βούλησης του Θεού και της δικής μας πίστης. Η πίστη πάλι δεν έρχεται αν δεν υπάρχει ταπείνωση, δηλαδή συναίσθηση ότι δεν είμαστε πανίσχυροι και ότι υπάρχουν πράγματα που υπερβαίνουν τη λογική μας. Ο ορθολογιστής δεν μπορεί να πιστέψει ότι με ένα άγγιγμα γίνεται να θεραπευθεί μια επίμονη ασθένεια ή με έναν λόγο να αναστηθεί
ένας νεκρός. Αλλά ακόμα κι αν δει κάποιο θαύμα, ο εγωισμός του όχι απλά δεν τον αφήνει να πιστέψει αλλά προσπαθεί να το αποδώσει σε κάποιο τέχνασμα ή στην τύχη.
Ο κάθε άνθρωπος βασανίζεται από μια αγωνία που προέρχεται από την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Λυποψυχεί όταν βρίσκεται σε αδιέξοδο. Περισφίγγεται, πνίγεται, κυριεύεται από το φόβο. Καταπιέζεται βυθίζεται στην απόγνωση. Ποικίλα προβλήματα φυγαδεύουν την ειρήνη από το νου του ανθρώπου καθώς ανυπέρβλητα τον καταπιέζουν και αυτός παλεύει απελπισμένα να τα ξεπεράσει. Τέτοιες ανάλογες καταστάσεις και καταστάσεις βιώνει ο καθένας μας, Σε αυτές τις περιπτώσεις και τις στιγμές του βίου του ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει τα καθήκοντα της ζωής και τους κινδύνους της έχει ανάγκη από στηρίγματα στα οποία μπορεί να υπολογίζει. Η Εμπιστοσύνη στο Θεό είναι μια συνεχής στάση ζωής. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ζουν οι πιστοί. Ο πιστός εμπιστεύεται για όλα τα προβλήματα του τον παντοδύναμο Θεό και πατέρα του. Η εμπιστοσύνη στο Θεό είναι τόσο πιο ακλόνητη, όσο γίνεται πιο ταπεινή. Όσοι εμπιστεύονται έτσι ταπεινά τον Κύριο στη ζωή τους αισθάνονται μια χαρούμενη σιγουριά.
Σήμερα, θα πρέπει να μας διδάξουν πολύ τα δύο γεγονότα, τα δύο θαύματα. Από τη μία η στάση της αιμοροούσας γυναίκας απέναντι στον Κύριό μας, από την άλλη του αρχισυναγώγου Ιαείρου. Η γυναίκα πλησίασε με πολύ δέος και μόλις έπιασε την άκρη του ιματίου του Κυρίου θεραπεύθηκε και στη συνέχεια, έπεσε στα πόδια του Χριστού. Αλλά και ο Ιάειρος έδειξε ανάλογα αισθήματα απέναντι στο Χριστό. Μέ λεπτή ευγένεια Τον παρεκάλεσε. Ακόμα αύτός ο άρχων της συναγωγής έπεσε στα πόδια του Χριστού. Αύτά τα γεγονότα πέραν από τη βαθειά πίστη που πρέπει να έχουμε θέλουν να μας διδάξουν, τον σεβασμό και την προσοχή, που πρέπει να έχουμε, όταν με την προσευχή, την λατρεία, τα Άγια Μυστήρια επικοινωνοῦμε με τον Χριστό μας.
Η πίστη και εμπιστοσύνη που είχαν και η Αιμορροούσα και ο Ιάειρος όταν πλησίασαν τον Κύριό μας, ήταν μεγάλη. Δεν διαψεύσθησαν γιατί ήλπισαν σε Αυτόν. Έλαβαν αυτό που ζητούσαν. Και όχι μόνο αυτό αλλά και περισσότερο. Ο Ιάειρος προσδοκούσε την θεραπεία της θυγατέρας του από το Χριστό. Και ο Κύριος του έδωσε μεγαλύτερη χαρά, ανασταίνοντας την εκ των νεκρών. Στους καιρούς μας που οι ελπίδες διαψεύδονται και τα στηρίγματα κλονίζονται είναι απαραίτητο για τη ζωή μας να προσβλέπουμε με εμπιστοσύνη στον Κύριο μας. Είναι ο μόνος αψευδής ως παντοδύναμος. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
