ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Η σημερινή Κυριακή, ονομάζεται Κυριακή της Απόκρεω, γιατί είναι η τελευταία μέρα που επιτρεπεται η κατάλυση του κρέατος, πριν απο το Πάσχα και γιατί στη διάρκεια της εβδομάδας που ακολουθει αρχίζει μιά περιορισμένη νηστεία, με αποχή μόνο από το κρέας, ώστε να προσαρμόστούμε επτά μέρες αργότερα στην νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, μας μεταφέρει τα λόγια του Χριστού για την ημέρα της Τελικής Κρίσεως. Θα έλθει, μας λέει, με πάσα την δόξα Του, συνοδευόμενος από τους αγγέλους και θα ξεχωρίσει τους δίκαιους από τους αμαρτωλούς, όπως ο βοσκός διαχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Το κριτήριο που θέτει είναι η έκφραση αγάπης προς τον πλησίον και ο τρόπος που την εφάρμοσε ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Πολύ απλά πράγματα θα ζητήσει εκείνη την ημέρα ο Κύριος από τους ανθρώπους. Θα δει αν δώσαμε ένα κομμάτι ψωμί στον πεινασμένο. Ένα ποτήρι νερό στο διψασμένο. Ένα ρούχο στο γυμνό. Μια φιλοξενία στον άστεγο. Μια προστασία στη χήρα και το ορφανό. Μια επίσκεψη στον άρρωστο και το φυλακισμένο. Ο Χριστός περιορίζεται στα λίγα πράγματα για να μη δικαιολογηθεί κανείς πως δεν μπορούσε να προσφέρει στους άλλους κάτι περισσότερο, επειδή και ο ίδιος δε θα είχε.
Το σπουδαιότερο όμως είναι πως ο άνθρωπος προσφέρει στο συνάνθρωπο του κάτι, επειδή τον αγαπά. Και αγαπά τον πλησίον, επειδή αγαπά το Θεό και το Χριστό. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια μας παρουσιάζει ο Κύριος, όταν λέγει: «Σας βεβαιώνω πως ότι κάνατε σ' έναν από τους πιο τελευταίους αδελφούς μου, σ' εμένα το κάνατε». Αυτό μας διδάσκει πως ο Χριστός συνδέει τον εαυτό του με κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια που να ενισχύει και να παρηγορεί τον καθένα μας. Βασικό, λοιπόν, κριτήριο για την είσοδο μας στη Βασιλεία του Θεού είναι η αρετή της ελεημοσύνης, ὄχι ὅμως μέ τήν έννοια του καθήκοντος, αλλά με την έννοια της αγάπης, όπως αυτή μας διδάχθηκε από τόν ίδιο το Θεό δια του Υιού Του. Ο Θεός ελέησε τον άνθρωπο στέλνοντας τον Μονογενή Του Υἰό. Ο Χριστός έγινε άνθρωπος. Θεράπευσε τον άνθρωπο από την κάθε είδους ασθένεια, θυσιάστηκε για τον άνθρωπο πάνω στο Σταυρό και αναστήθηκε για να θεώσει τον άνθρωπο.
Η αγάπη λοιπόν ρυθμίζει τα πάντα, τόσο στην παρούσα όσο και στην μέλλουσα ζωή. Ακόμα και οι πιο ευγενικές και σπουδαίες πράξεις πρέπει να έχουν κριτήριο την αγάπη για να είναι γνήσιες. Κόλαση είναι όταν δεν αγαπάς και δεν αγαπιέσαι. Αντίθετα, όταν αγαπάς πραγματικά βρίσκεις πολλούς τρόπους να το δείξεις και βρίσκεις χίλιες δύο λύσεις για να ανακουφίσεις τους φτωχούς. Μια θέση στον παράδεισο, την παίρνουμε μόνοι μας, γιατί είναι καρπός των έργων της αγάπης μας, με ταπείνωση.
Το πρώτο που θα γίνει κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα είναι ο διαχωρισμός των ανθρώπων. Αφού ο δίκαιος Κριτής καθίσει σε μεγαλοπρεπή θρόνο, θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους ανάλογα με τη ζωή τους. Η διαδικασία αυτή της διαίρεσης θα γίνει, εν ριπή οφθαλμού, γιατί όλα τα κρυπτά των ανθρώπων τότε θα αποκαλυφθούν ενώπιον όλων, ενώπιον των αγγέλων και ενώπιον των ανθρώπων. Όπως μας εξηγούν οι Ιεροί Πατέρες της Εκκλησίας μας, κάθε άνθρωπος θα έχει πάνω του ανεξίτηλα και φανερά πλέον τα ιδιώματα της κακίας ή της αρετής του. Τα κρυφά χαρακτηριστικά της ψυχής τού κάθε ανθρώπου, θα επηρεάσουν και θα διαμορφώσουν αιώνια πλέον και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του σώματός του. Ο Κύριος δεν ονομάζει τυχαία τους μεν πρόβατα, τους δε ερίφια. Γιατί, όπως ακριβώς, τα πρόβατα ξεχωρίζουν αυτόματα από τα ερίφια, από την εξωτερική τους μορφή, έτσι και οι άνθρωποι ανάλογα με τη ζωή τους θα έχουν και εξωτερικά χαρακτηριστικά της αμαρτωλότητας ή της αγιότητας. Το να βρεθούμε στα αριστερά του Δίκαιου Κριτή, σαν ερίφια, μας σπρώχνουν ο εγωισμός και η φιλαυτία μας και ο ατομισμός και η αδιαφορία μας προς τους πάσχοντες συνανθρώπους μας.Η αγάπη προς τον πλησίον μας είναι το μέσον και η αγία αρετή με την οποία εξαγοράζεται η δόξα της αιωνιότητας.
Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη μας Χριστού, κατά τη μεγάλη Kρίση. Ας προσπαθήσουμε κι’ εμείς στη ζωή μας να αποβάλουμε όλα τα πάθη και τις αδυναμίες που εμφωλεύουν στις καρδιές μας. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που μπαίνουμε στο στάδιο των αρετών η Εκκλησία μας παραπέμπει σ΄ αυτή την πορεία ζωής.
Καλούμαστε λοιπόν αυτή την ευλογημένη περίοδο να εγκαινιάσουμε μια νέα πορεία, η οποία θα οδηγεί τα πνευματικά μας βήματα προς τον ουρανό. Κυρίαρχη σκέψη μας θα πρέπει να είναι το πως θα σταθούμε, κατά την ώρα της φοβερής Κρίσεως, ενώπιον της δόξης του Μεγάλου Κριτού. Τέλος καλούμαστε να έχουμε διαρκώς στην ενθύμησή μας τη μεγάλη αλήθεια, πως το κλειδί του παραδείσου είναι η έμπρακτη αγάπη μας προς τους ενδεείς αδελφούς μας. Με τη χάρη του Θεού αλλά και με τη δική μας προσπάθεια μπορούμε να φθάσουμε στο σημείο να βλέπουμε στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας τον ίδιο τον Κύριό μας. Και τότε θα μπορούμε να ακούσουμε και εμείς το “δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου”. Η διαβεβαίωση του Χριστού “εφ΄ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε” αποτελεί μια μαρτυρία ζωής για όλους μας. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
