ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Κυριακή του Παραλύτου σήμερα και η Ευαγγελική περικοπή μας περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου. Ανεβαίνοντας ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα βρέθηκε στη δεξαμενή Βηθεσδά. Στη δεξαμενή αυτή βρίσκονταν πολλοί άρρωστοι και περίμεναν να θεραπευτούν θαυματουργικά. Από καιρό σε καιρό κατέβαινε άγγελος του Θεού και τάραζε το νερό της κολυμβήθρας. Όποιος προλάβαινε και έπεφτε πρώτος μέσα, θεραπευόταν με θαύμα από την αρρώστια του. Εκεί ήταν ξαπλωμένος και ο παράλυτος της σημερινής περικοπής. Δεν είχε άνθρωπο να τον βοηθήσει να πέσει μέσα στο νερό, όταν ο άγγελος τάρασσε το νερό, για να θεραπευτεί. Πολλοί άλλοι ήλθαν αργότερα από αυτόν και έφυγαν θεραπευμένοι. Αυτός εκεί για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια δεν είχε βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει για να πέσει έγκαιρα στην κολυμβήθρα.
Σήμερα όμως γι’ αυτόν ξημερώνει μια νέα μέρα. Μια καινούρια ζωή γι’ αυτόν φαίνεται ότι αρχίζει. Έρχεται ο Χριστός, η ζωή και η Ανάσταση των ανθρώπων. Τον βλέπει, τον συμπονά και τον ρωτά: «θέλεις υγιής γενέσθαι;» και απαντά ο παραλυτικός άνθρωπον ουκ έχω ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ βάλῃ με εις την κολυμβήθραν». Αυτή η απάντηση δείχνει τον πόνο της εγκατάλειψης και της μοναξιάς, περισσότερο και από την παραλυσία του. Κανείς γι’ αυτόν δεν υπάρχει συγγενής ή φίλος. Μόνος και τραγικά εγκαταλελειμμένος. Να όμως που γι’ αυτόν τον απόκληρο της ζωής εμφανίζεται ο μόνος αληθινός και γνήσιος αδελφός, ο φίλος, ο συγγενής, ο Κύριος μας, η μόνη ασφαλής μαρτυρία και βεβαίωση της σωστής ευσπλαχνίας και αγαθότητας της παρουσίας Του. Η θαυματουργική επέμβαση του Κυρίου είναι καταπληκτική. Έδωσε στον παράλυτο την εντολή: «Στάσου στα πόδια σου, σήκωσε το κρεβάτι σου στον ώμο και πήγαινε». Ο παράλυτος έγινε αμέσως καλά, γιατί η θεϊκή δύναμη του Χριστού τον είχε θεραπεύσει.
Η αγία μας Εκκλησία έχει συμπεριλάβει την περικοπή αυτή στον κύκλο των Ευαγγελίων της Πασχαλίου περιόδου, συνδέοντας κατα κάποιο τρόπο το θαύμα αυτό με την Ανάσταση του Χριστού, αλλά και με την δική μας προσωπική Ανάσταση. “Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω”, λέει ο παράλυτος, δεν έχω βοηθό στη θλίψη μου και στη δοκιμασία μου, αγωνίζομαι για να σωθώ αλλά μόνος μου δεν τα καταφέρνω, χρειάζομαι βοήθεια αλλά δεν την βρίσκω πουθενά, έχω ανάγκη από κάποιον δίπλα μου, αλλά κανείς δεν υπάρχει. Η εκ μέρους του Ιησού θεραπεία, αποτελεί και την απάντηση στην αγωνιώδη κραυγή του παραλύτου. Είναι σαν να του λέει “άνθρωπο δεν έχεις, αλλά έχεις εμένα, τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου. Έχεις εμένα, που είμαι η πηγή της ιάσεως και της ζωής και της Αναστάσεως”.
Η παρουσία και η παρέμβαση του Χριστού αποτελεί απάντηση και για όλους εμάς. Συχνά αισθανόμαστε μόνοι, εγκαταλελειμμένοι από τους ανθρώπους, αβοήθητοι. Μας καταλαμβάνει η απόγνωση και η απελπισία, στην προσπάθειά μας να σηκωθούμε από τις πτώσεις που μας επιφυλάσσει η ζωή και η ανθρώπινη φύση μας, που ρέπει προς την φθορά και την αμαρτία. Νιώθουμε ότι οι δικές μας δυνάμεις δεν επαρκούν, έχουμε ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας, από κάποιον να μας παρηγορήσει και να μας σηκώσει από το σημείο στο οποίο έχουμε καθηλωθεί. Και δυστυχώς, συχνά οι συνάνθρωποί μας είτε δεν αντιλαμβάνονται αυτή μας την ανάγκη, είτε δεν είναι σε θέση να μας βοηθήσουν, είτε ακόμα δεν έχουν την διάθεση να ασχοληθούν με κάτι πέρα από τον εαυτό τους.
«Άνθρωπον ουκ έχω». Πόσοι και πόσοι ασθενείς, κατάκοιτοι, παράλυτοι επαναλαμβάνουν και σήμερα το πικρό αυτό παράπονο. Τους λιώνει ο πυρετός, τους φλογίζει η δίψα και δεν έχουν ένα άνθρωπο να τους προσφέρει ένα ποτήρι νερό, να απλώσει το χέρι του για να τους δώσει το φάρμακο. Άλλοι ασθενείς είναι φτωχοί και δεν έχουν τα χρήματα να πληρώσουν τον γιατρό, να αγοράσουν τα φάρμακα. Και δεν βρίσκεται μια φιλάνθρωπη καρδιά να τους δώσει χείρα βοηθείας, να τους εξυπηρετήσει στην ανάγκη τους. Δεν υπάρχει κανένας να τους σταλάξει βάλσαμο παρηγοριάς στην πονεμένη τους καρδιά.
Είναι μεγάλο πράγμα, είναι έργο θεάρεστο η στοργική βοήθεια και επίσκεψη σε όσους το έχουν ανάγκη. Είσαι φτωχός, ρωτάει ο Ιερός Χρυσόστομος, και εξ αιτίας της φτώχειάς σου δεν έχεις τίποτε να προσφέρεις στον άρρωστο; Πρόσφερε τον εαυτό σου, κάνε μια επίσκεψη και με λόγια αγάπης και ελπίδας δώσε του παρηγοριά και δύναμη. Δεν έχεις χρήματα; Έχεις όμως πόδια για να τον επισκεφθείς, λόγια για να τον παρηγορήσεις. Μπες μέσα στο σπίτι, πες του λόγια παρηγοριάς, διώξε την αθυμία του, κάνε τον χαρούμενο και περισσότερο υπομονετικό στην δοκιμασία που περνάει.
Όμως κι αν ακόμα δεν βρεθεί κανείς στις δύσκόλες στιγμές ένος ανήμπορου ανθρώπου, υπάρχει κάποιος, κι αυτός δε βοηθάει μόνο τους έχοντας ανάγκη, αλλά όλους, όταν ζητήσουμε τη βοήθεια Του. Έχουμε τον νικητή της φθοράς και του θανάτου, έχουμε τον αρχηγό της Ζωής, έχουμε την ελπίδα και την πηγή της Αναστάσεως. Τον Υιό και Λόγο του Θεού, που εξαιτίας της άπειρης αγάπης και φιλανθρωπίας Του έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για να προσφέρει σε όλους μας την προοπτική και της δικής μας προσωπικής Αναστάσεως. Πόσες φορές νομίζουμε, ότι στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας δεν έχουμε κανένα, ότι δεν υπάρχει κανείς δίπλα μας, ούτε συγγενείς, ούτε φίλοι. Βλέπουμε, ότι όλα και όλοι μας έχουν εγκαταλείψει. Ένας όμως δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Μόνον Ένας, ο Χριστός. Αυτός παρακολουθεί, περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία, την κατάλληλη δική μας ψυχική προετοιμασία και τότε επεμβαίνει.
Αρκεί να στηρίξουμε σε Αυτόν την ζωή μας και την ελπίδα μας, αρκεί να Τον αποδεχτούμε στη ζωή μας, αρκεί να καταφύγουμε σε Αυτόν, έστω σαν την τελευταία μας και μόνη μας ελπίδα. Κι Εκείνος, όπως έπραξε με τον παράλυτο, θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της καρδιάς μας και θα μας προσφέρει την πολυπόθητη λύτρωση, την σωτηρία από τα πάθη που μας ταλαιπωρούν, από τις συμφορές του βίου, από τις καθημερινές μας πτώσεις και κυρίως από την πνευματική μας αναπηρία. Ο Χριστός φροντίζει για όλους μας. Η Ανάσταση είναι το δώρο του Θεού στον άνθρωπο, που για να το ζήσουμε χρειάζεται μετάνοια. Έτσι έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μας προστατεύει από κάθε κακό και μας δυναμώνει να ξεπερνάμε κάθε δοκιμασία και δυσκολία στη ζωή μας. Αμήν.
Του Αρχιμανδρίτου π. Ιερόθεου Παπαθανασίου
