ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

Σε κλίμα πνευματικής χαράς και συγκινήσεως, την Κυριακή 9 Οκτωβρίου, ημέρα της επετείου της ομοφώνου εκλογής του Σεπτού Ποιμενάρχου μας από το Σεπτό Σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στον ιστορικό Επισκοπικό Θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος χοροστάτησε στον Όρθρο και προέστη στη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Φανερωμένης Αιγίου, παρόντος του Σεβασμιωτάτου Γέροντος Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του κ. Αλεξάνδρου Ξυλάρα, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια τον υπηρετούσε νυχθημερόν, με υιική αφοσίωση, αγάπη και πιστότητα, από τη θέση του οδηγού αυτού.

Στην ομιλία του, η οποία ήταν μεστή θεολογικών νοημάτων περί του Μυστηρίου της Ιερωσύνης, ο νεοχειροτονηθείς ευχαρίστησε με θερμά λόγια τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών κ. Ευσέβιο για τη συμβολή του στην καλλιέργεια του ιερατικού πόθου κατά τα νεανικά του χρόνια, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο για τις προσευχές και τη στήριξή του, τον άγιο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και πνευματικό του πατέρα, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Ιωακείμ Βενιανάκη, για το έμπρακτο ενδιαφέρον του, τους ιερείς, τους συγγενείς και φίλους, που παρευρέθηκαν για να μοιραστούν τη χαρά του, και τέλος τον Ποιμενάρχη μας για την άγρυπνη μέριμνά του, την περισσή πατρική αγάπη, την πνευματική στήριξη, την ευλογία, τη μεγάλη εμπιστοσύνη, που επέδειξε στο πρόσωπό του, καθώς και για τις πολύτιμες συμβουλές και νουθεσίες του, που αποτέλεσαν πηγή πνευματικής εμπειρίας και ασκήσεως.

 Βαθύτατα συγκινημένος ο Ποιμενάρχης μας, κάνοντας μία εκ βάθους καρδίας βιωματική αναδρομή στην αγαστή συνεργασία του με τον νεοχειροτονηθέντα, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και τα πνευματικά του χαρίσματα και στη συνέχεια του απηύθυνε λόγους πατρικής οικοδομής, συνιστώντας του να παραμείνει απλούς και ταπεινός, ευπροσήγορος και καταδεκτικός, ευγενής και γλυκύς πάντοτε, ώστε να απαλύνει τις καρδιές των ανθρώπων και να τις οδηγεί στον Χριστό.

Επαίνεσε τη σταθερότητά του στον πόθο του για την Ιερωσύνη και τη βαθιά του πίστη στο Θεό, την οποία καλλιεργούσε διαρκώς στην ψυχή του, έχοντας δίπλα του ισχυρό στήριγμα, συνοδοιπόρο, συναντιλήπτορα και συμπαραστάτρια την ευλαβεστάτη σύζυγό του Κωνσταντίνα. 

Εξέφρασε τη χαρά του διότι με τη χειροτονία αναδείχθηκε και εκπληρώθηκε το θέλημα του Θεού και συμβούλευσε τον νεοχειροτονηθέντα να μείνει πιστός στις παραδόσεις και τα ήθη, που μας κληροδότησαν ως παρακαταθήκη οι Πατέρες, τιμώντας με τον τρόπο αυτό το μέγα υπούργημα της Ιερωσύνης.

Το εκκλησίασμα, το οποίο αποτελούνταν από συγγενείς και φίλους του νεοχειροτονηθέντος, φώναξε με δύναμη ψυχής το «Άξιος!», επισφραγίζοντας με τις προσευχές του το ευλογημένο  ξεκίνημα της ιερατικής πορείας του νέου Διακόνου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Εκ του Γραφείου Τύπου

ΟΜΙΛΙΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΕΙΣ ΔΙΑΚΟΝΟ ΤΟΥ π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΞΥΛΑΡΑ

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. κ. Ιερώνυμε,

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιε,

Εκλεκτή των Κληρικών χορεία,

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Αυτή τη φοβερά και πρωτόγνωρη για εμένα στιγμή της εισόδου μου στο Άγιο Θυσιαστήριο δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, που παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες μου, με αξιώνει σήμερα να λάβω από τα σεπτά χέρια του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη μας τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης, δηλαδή αυτόν του Διακόνου. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, στον έβδομο εγκωμιαστικό λόγο του για την Ιερωσύνη, υπογραμμίζοντας τη σπουδαιότητά της στη ζωή της Εκκλησίας,  θέτει ένα ρητορικό ερώτημα: «Θα είχαμε άραγε άφεση αμαρτιών, αν δεν είχαμε το Μυστήριο της Ιερωσύνης;» Ο Άγιος θέτει ως σημαντικότερο το θέμα της άφεσης των αμαρτιών, γιατί μόνο με την άφεση απελευθερώνεται ο άνθρωπος από τα δεσμά του Άδη. Γιατί λοιπόν είναι τόσο σημαντικό το υπούργημα της Ιερωσύνης; 

Επειδή είναι το Μυστήριο, που μας ανάγει αμέσως στο πιο αγαπητό πρόσωπο, προς τον Θεό Πατέρα, αλλά και προς το πλήρωμα της Εκκλησίας και της δημιουργίας, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Και γιατί είναι τόσο θαυμαστή η ιερατική διακονία; («το γαρ διακονείν σοι, Βασιλεύ της δόξης, μέγα και φοβερὸν και αυταίς ταις αγγελικαίς δυνάμεσι»). Γιατί ενώνει τα επίγεια με τα ουράνια, αποκαταλλάσσει τον άνθρωπο με τον Θεό, μεταμορφώνει τον κόσμο στο πρωτόκτιστο κάλλος.

Από πολύ νεαρή ηλικία, γαλουχημένος από την οικογένειά μου στην ορθόδοξή μας πίστη και στο δέος που προκαλεί η χάρις του Πατρός μας, έβλεπα πάντα με μεγάλο θαυμασμό τον μακαριστό π. Παύλο, τον Ιερέα της ενορίας μου, να τελεί τη Θεία Λειτουργία.

Μεγαλώνοντας, με την παρότρυνση και την πατρική αγάπη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου Ικαρίας και Κορσεών κ.κ. Ευσεβίου, αποφάσισα να φοιτήσω στην Πατμιάδα εκκλησιαστική σχολή, όπου γνώρισα πολλούς πνευματικούς και αξιόλογους  ανθρώπους,  οι οποίοι μου εμφύσησαν τη σπίθα της θέλησης να εισέλθω στους κόλπους της Εκκλησίας μας ως κληρικός.

Αυτή ήταν και η επιθυμία της αειμνήστου μητρός μου, η οποία ευκαίρως ακαίρως με παρότρυνε να γίνω Ιερέας και πριν φύγει για την αιωνιότητα, την εξέφρασε ως την τελευταία της, παραδίδοντάς με και αφιερώνοντάς με διά παντός πλέον στην Εκκλησία του Χριστού.

   Δεν μπορώ να ψηλαφίσω, στο ελάχιστο, το Μυστήριο της Ιερωσύνης και δεν θα το τολμήσω. Εξάλλου «οὐ φέρει τό Μυστήριον ἔρευναν».

  Εκείνο όμως που θέλω να προσπαθήσω  είναι να αφουγκρασθώ τον πόνο του συνανθρώπου μου και σαν άλλος Σίμων να προσπαθήσω να ελαφρύνω τον σταυρό του αδελφού μου και να μοιρασθώ τις δυσκολίες του, που το “ταγκαλάκι”, όπως αποκαλούσε ο άγιος Παΐσιος τον διάβολο, μας βάζει στη ζωή μας, για να μας δυσκολέψει. Και άθελά του μας στέλνει ένα βήμα πιο κοντά στη βασιλεία των ουρανών με την άσκηση και την προσευχή μας, ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδιά του.

Θα ήθελα αυτή την ευλογημένη και ιερή στιγμή να ανατρέξω στους ανθρώπους που με αγκάλιασαν, με βοήθησαν και με συμβούλευσαν από τη στιγμή που αποφάσισα με τη θέληση του Τριαδικού Θεού μας να διακονήσω εις το όνομά του.

Οι αείμνηστοι γονείς μου Γεώργιος και Καλλιόπη θα αγάλλονται από τα ουράνια βλέποντάς με να εισέρχομαι εις τους κόλπους της Εκκλησίας μας ως κληρικός. Και αυτό με χαροποιεί και θα μου δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίζω το ιερό αυτό λειτούργημα.

Με την ευχή σας Σεβασμιώτατε επιθυμώ να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου Κωνσταντίνα, η οποία είναι ο άνθρωπος που μου χάρισε ο Θεός να πορευτούμε μαζί στη ζωή και την οποία διακρίνει η υπομονή, η σεμνότητα και η πίστη της στον Θεό. Επίσης είναι ο άνθρωπος που με στήριξε και με βοήθησε σε δύσκολες στιγμές της ζωής μου και με ώθησε με τη θέληση, την εκούσια συγκατάθεσή της και την αγάπη της να πάρω την τελική απόφαση με τη βοήθεια του Θεού να ενταχθώ στις τάξεις των κληρικών.

Ευχαριστώ τους γονείς της συζύγου μου, Ελευθέριο και την καλή του σύζυγο Αγγελική, που από την πρώτη στιγμή που με γνώρισαν με δέχτηκαν σαν παιδί τους, καθώς και τον αδελφό της συζύγου μου  Αναστάσιο και την καλή του σύζυγο Μαρία, που με περισσή αγάπη με αγκάλιασαν σαν αδελφό τους.

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω έναν άξιο Κληρικό, τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Πέτρο Αθανασόπουλο για τη βοήθειά του στα πρώτα μου βήματα στη μαρτυρική αυτή Μητρόπολη.

Τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Αθανάσιο Λιακόπουλο, Εφημέριο του Μητροπολιτικού Ναού, για τις πολύτιμες συμβουλές του ως προς την προετοιμασία της διακονίας μου.

Τις ευχαριστίες μου οφείλω στον πνευματικό μου πατέρα Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας π. Ιωακείμ Βενιανάκη, που με την αγάπη του και την υπομονή που τον διακατέχει με νουθετεί, ώστε να είμαι ένα ενεργό, δίκαιο με αρχές και ιδανικά, μέλος του κλήρου.

Τις ευχές και ευχαριστίες μου επίσης οφείλω σε όλους εσάς που παρευρίσκεστε σήμερα σε αυτόν τον Ιερό Ναό και είστε μάρτυρες της εισόδου μου «εις τα ενδότερα του καταπετάσματος».

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιε,

Προσωπικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω από καρδίας μετά συγκινήσεως για την ευγενή πρόθεσή σας, να παρευρεθείτε και να συμπροσευχηθείτε μαζί μας σε αυτή τη μεγάλη στιγμή για εμένα. Επικαλούμαι τις προσευχές σας να με αξιώσει ο Θεός να διακονήσω επάξια την Εκκλησία.

Τις ευχαριστίες μου οφείλω επίσης στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη της ιστορικής και ακριτικής Μητροπόλεως Σάμου, Ικαρίας και Κορσεών κ.κ. Ευσέβιο, που με αγκάλιασε με πατρική στοργή και ενδιαφέρον από την παιδική μου ηλικία.

Και άφησα τελευταίο δηλαδή πρώτο, Εσάς Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα.

Όσο έγραφα την ομιλία μου Σεβασμιώτατε δεν μπορούσα να αποφασίσω τι να πρωτογράψω για Εσάς. Πάντα όμως το πρώτο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν οι στίχοι της δεύτερης στάσης των εγκωμίων στην Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου.

«Ώσπερ πελεκάν τετρωμένος την πλευρά σου, Λόγε, σους θανόντας παίδας εζώωσας επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Πώς αλλιώς θα μπορούσε το παιδί να χαρακτηρίσει τον πατέρα του;

Με τι λόγια θα μπορούσε να εκφράσει την αγάπη του προς το πολυσέβαστο πρόσωπό Του;

Όπως αυτό το θαυμαστό δημιούργημα του Πλαστουργού μας θυσιάζεται για τα παιδιά του, έτσι και εσείς Σεβασμιώτατε θυσιάζεστε καθημερινά και αθόρυβα για το ποίμνιό Σας, με την προσευχή Σας, την άγρυπνη μέριμνά Σας για όλους εμάς και την ακόρεστη επιθυμία για προσωπική εκούσια θυσία προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Τοπικής μας Εκκλησίας.

Σεβασμιώτατε, ειλικρινά δεν μπορώ να βρω τις λέξεις και να τις ταιριάξω, ώστε να εκφράσω τις από βάθους ψυχής ευχαριστίες μου για όλα όσα μου έχετε προσφέρει όλο αυτό το διάστημα, που είχα την ευλογία να Σας υπηρετήσω ως λαϊκός οδηγός Σας.

Για εμένα η εμπειρία κοντά Σας ήταν ένα μεγάλο σχολείο πνευματικής εμπειρίας και ασκήσεως. Με περιβάλλατε με περισσή αγάπη σαν κατά σάρκα πατέρας. Με ανυψώσατε πνευματικά και με πήρατε από το χέρι, δείχνοντάς μου το σωστό μονοπάτι, ώστε να καταφέρω με τη βοήθεια του Θεού να καταστώ σήμερα με τις ευλογίες Σας ένας άξιος κληρικός.

Πώς μπορώ, λοιπόν, τούτη την φοβερή στιγμή να μην Σας υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος των προσδοκιών Σας, όχι μόνο για όλα τα παραπάνω, αλλά γιατί Εσείς είστε το θεοπρόβλητο όργανο διά μέσου του οποίου ο Τριαδικός Θεός με θέτει στην Ιερώνυμη Στρατιά Του.

Σεβασμιώτατε Πατέρα μας, Σας ευχαριστώ εκ βαθέων καρδίας και ιστάμενος ενώπιόν Σας με ιερό δέος αναφωνώ «ιδού ο δούλος σου Κύριε γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου» Αμήν.