ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 44

ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

† ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως

Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον, τούς Ἐντίμους Ἄρχοντας

καί τόν Εὐσεβῆ Λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Θεοσώστου Ἐπαρχίας

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τό μέγα γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θείου Λόγου, τή φανέρωση τοῦ Θεοῦ «ἐν σαρκί» καί τήν εἴσοδό Του «ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ» στόν χρόνο καί τήν Ἱστορία τοῦ κόσμου.

Ἔρχεται ὁ Λυτρωτής, ἐπισημαίνει ὁ Μέγας Βασίλειος, «οὐκ ἐν μορφῇ Θεοῦ, ἵνα μή διαπτοήσῃ τό ἀσθενοῦν· ἀλλ’ ἐν μορφῇ δούλου, ἵνα ἐλευθερώσῃ τό δουλωθέν». Καί ἐμεῖς Τόν βλέπουμε ἀνακεκλιμένο στή φάτνη καί τόν προσκυνοῦμε· Τόν βλέπουμε καί Τόν λατρεύουμε διά τῆς πίστεως· Τόν βιώνουμε στίς καρδιές μας καί Τόν δοξάζουμε, διότι εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος «σάρξ ἐγένενο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».

Μόνο μέσῳ τῆς πίστεως καθορᾶται τό μυστήριο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θείου Λόγου καί ἡ Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ διά τῆς Παρθένου Μαρίας εἶναι ζήτημα πίστεως καί ὄχι ἁπλῆς λογικῆς, καί μόνο ὅταν ἐρευνοῦμε τή Θεία Ἐνανθρώπηση μέσῳ τῆς πίστεως, μποροῦμε νά ἀνακαλύψουμε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖον ὁ Θεός «ἔκλινεν οὐρανούς καί κατέβη», ὅπως τόν περιγράφει χαρακτηριστικά ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: «Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν·».

Ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί ὑμνολογοῦμε μέ μία φωνή κατά τή φωτοφόρο αὐτήν ἡμέρα ὅτι «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε Φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου Φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματθ. 4,16). Φῶς μέγα εἶδε ἡ ἀνθρωπότητα, εὑρισκόμενη στό σκότος τῆς ἄγνοιας καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Φῶς μέγα ἀποτελεῖ ἡ κατά σάρκα Γέννηση τοῦ Σωτῆρος καί γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο ὅλοι οἱ πιστοί πανηγυρίζουμε μέ ἀγαλλίαση τό γεγονός αὐτό. Φῶς μέγα ἀνέτειλε, διότι γεννήθηκε Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος μετέβαλε τό πρόσωπο τῆς γῆς καί παρήγαγε τή νέα, ἠθική Δημιουργία. Φῶς μέγα ἀνέτειλε, διότι γεννήθηκε Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος εὐαγγελίσθηκε “χαράν μεγάλην εἰς τόν κόσμον” καί ἔγινε ἡ πηγή τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Φῶς μέγα ἀνέτειλε στόν κόσμο μέ τή Γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀπό Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά ὑψώσει τόν ἄνθρωπο στόν Θεό καί μέ αὐτόν τόν τρόπο διέλυσε τό σκοτάδι τοῦ ψεύδους, διαφωτίζοντάς μας μέ τήν Ἀλήθεια. Τήν Ἀλήθεια, πού ἀναζητᾶ κατά βάθος ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς ἐποχῆς, ἀλλά δέν τή βρίσκει, διότι παρεμποδίζεται ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν ἔλλειψη ἰσχυρῆς πίστεως. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔχει τήν τάση νά θεοποιεῖ τά πάντα, ἀλλά νά μήν ἀποδέχεται τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Ἀκολουθεῖ τήν πεπλανημένη ὁδό καί ὄχι τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος μᾶς διδάσκει: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ζωή καί ἡ Ἀλήθεια» (Ἰωάν. 14,6). 

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅμως, μέ τίς θρησκευτικές Ἑορτές της, αὐτή ἀκριβῶς τήν ὀρθή ὁδό προσπαθεῖ νά μᾶς ὑπενθυμίζει. Ἰδιαιτέρως, μάλιστα, μέ τή Μητρόπολη τῶν Ἑορτῶν, τήν Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τούς πιστούς της νά ἐνθυμηθοῦν ὅτι καί αὐτοί γεννήθηκαν υἱοί ἀνθρώπων, γιά νά γίνουν υἱοί Θεοῦ καί μιμητές Χριστοῦ.

Αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά τό ἐπιτύχουμε, ὅταν στραφοῦμε πρός τό Γεννηθέν Παιδίον τῆς Βηθλεέμ· ὅταν Τό ἀγαπήσουμε· ὅταν Τό ἀναγνωρίσουμε ὡς ἀδελφό μας καί ὅταν πορευθοῦμε μαζί Του τόν δρόμο τῆς ζωῆς, μετέχοντας ἀδιαλείπτως τῶν Ἁγίων καί ζωοποιῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Τότε μόνο θά μπορέσουμε καί ἐμεῖς νά δοξάσουμε τόν Θεό, ὅπως οἱ Ἄγγελοι τῆς Βηθλεέμ, καί νά ἀναγνωρίσουμε ὅτι πράγματι ἦλθε, διά τοῦ Παιδίου - Χριστοῦ, «ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Τό ἀγγελικό μήνυμα περί τοῦ Σωτῆρος εἶναι καί σήμερα ἐπίκαιρο, διότι «ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου», ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ὁ μόνος, ὁ Ὁποῖος δύναται νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά ἀγχώδη ἐρωτήματα, τά ὁποῖα κατατυραννοῦν τόν σύγχρονο ἄνθρωπο καί ἰδιαιτέρως τή νεότητα.

Ὁ τύπος καί ὁ ὑπογραμμός, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖται γιά νά ἐπανεύρουμε καί ἐπιτύχουμε τόν ὀρθό προσανατολισμό, μᾶς ἔχει δοθεῖ. Εἶναι ὁ ἐκ τοῦ ταπεινοῦ Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ ἀνατείλας Ἥλιος. Τά πάντα ἐξαρτῶνται ἀπό τό ἐάν εἴμαστε πρόθυμοι νά καρπωθοῦμε τά πλούσια πνευματικά ἀγαθά τῆς ὑπερφυοῦς καί σωτηριώδους Γεννήσεως τοῦ Θείου Βρέφους, ἐφαρμόζοντας τά διδάγματα τῆς Θείας Οἰκονομίας στή ζωή μας.

Τά Χριστούγεννα ἐπαναφέρουν στή μνήμη μας καί στό προσκήνιο τῆς ζωῆς μας τό γεγονός ὅτι τό ὄνομα τοῦ Σωτῆρος μας εἶναι Ἐμμανουήλ, τό ὁποῖο σημαίνει «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός», δηλαδή ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Ἑπομένως, δέν εἴμαστε μόνοι. Ὁ Θεός ἦλθε ἀνάμεσά μας καί μᾶς συνάθροισε σέ μία οἰκογένεια, τήν οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς καταφύγουμε, λοιπόν, σέ Αὐτόν ἐξ ὅλης ψυχῆς καί διανοίας, καί ἄς προσπαθήσουμε, βαδίζοντας πιστά στά ἴχνη Του, νά ἀκολουθήσουμε τή διδασκαλία Του περί ἀγάπης, ἀδελφοσύνης, ἑνότητος καί εἰρήνης.

Ἡ χάρις τοῦ ἐν τῇ ταπεινῇ Φάτνῃ ἀνακλιθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ἡμῶν.

Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Διάπυρος πρός Χριστόν τεχθέντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν,

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας  Ἱερώνυμος