ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ
ΕΠΙ ΤΩ ΕΟΡΤΑΣΜΩ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
& ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ 25ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 1821.
«Ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην»
Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Για μία ἀκόμη φορά κι ἐφέτος μας ἀξιώνει ὁ Πανάγαθος Θεός νά ἀκούσωμε τό χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ διπλοῦ Εὐαγγελισμοῦ: τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἁμαρτία καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων ἀπό τήν μακραίωνη δουλεία. Ἡμέρα χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία! Ἡμέρα χαρᾶς καί ὑπερηφάνειας γιά τόν ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμό! Ἡμέρα πνευματικῆς σωτηρίας καί κοινωνικῆς ἀπελευθέρωσης! Ἡμέρα ἑορτασμοῦ καί τιμῆς τῆς Παναγίας μας, ἡμέρα μνήμης τοῦ μεγαλείου του ἀδούλωτου λαοῦ μας.
«Δυό λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου κόπου,
ἡ λευτεριά τοῦ Ἕλληνα καί ἡ λευτεριά τοῦ ἀνθρώπου» μας ὑπενθυμίζει ὁ μεγάλος μας ποιητής, ὁ Κωστής Παλαμᾶς. Ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 ἀναδεικνύει τήν διαχρονική, ἄρρηκτη καί ἰσχυρή σχέση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας και συμβολίζει τήν ἀνυπέρβλητη ἀξία τοῦ ἀγώνα καί τῆς θυσίας.
«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις» ψάλλει ὁ ὑμνωδός. Σήμερα, ἀνοίγει τό πλέον μνημειῶδες, κοσμοσωτήριο καί κοσμοϊστορικό κεφάλαιο στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας: τό κεφάλαιο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου! Ἔκλεισε αὐτό τῆς ὑποδούλωσης στήν ἁμαρτία, τῆς φθορᾶς, τῆς ἀπελπισίας τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν, ἡ ὁποία τυραννοῦσε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τήν στιγμή τῆς παρακοῆς καί τῆς ἔξωσης ἀπό τόν Παράδεισο. Καί ἄνοιξε, μέ τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου, τό κεφάλαιο τῆς λύτρωσης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς χαρᾶς, τῆς αἰώνιας Ζωῆς.
Γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται Εὐαγγελισμός ἡ σημερινή ἡμέρα, εἶναι, δηλαδή, ἡμέρα χαρᾶς γιά τό κοσμοχαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Δικαίως, ἑπομένως, νιώθουμε πολύ μεγάλη εὐχαρίστηση, ἱκανοποίηση καί εὐτυχία, ἀφοῦ, χάρη στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δέν εἴμαστε πλέον χαμένοι. Ἔρχεται στόν κόσμο ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενής, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἀναπλάσει τόν ἄνθρωπο στήν ἀρχαία δόξα του καί νά ἀποκαταστήσει τίς σχέσεις του μέ τόν Θεό, γιά νά ἔχει τή δυνατότητα νά ξαναγίνει ἔνοικος τοῦ Παραδείσου. Διότι χάρη στόν Χριστό καί χάρη στήν Παναγία μας εἴμαστε πλέον λυτρωμένοι, ἔχουμε τό διαβατήριο τοῦ Οὐρανοῦ στά χέρια μας.
Ἀλλά, ταυτόχρονα, σήμερα ἑορτάζομε καί τόν εὐαγγελισμό τοῦ ἔθνους μας. Δέν τιμοῦμε μόνο τήν ἑορτή τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἀπό τήν ἁμαρτία καί τή φθορά, τιμοῦμε καί τήν ἑορτή τῆς ἐλευθερίας τοῦ γένους μας ἀπό τήν τυραννία καί τή συμφορά. Εἶναι ἡ ἐπέτειος τῆς ἐπανάστασης τῶν προγόνων μας, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἐπίσημα κατά τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τοῦ 1821, ὅταν μία χούφτα ἀγωνιστῶν ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά πολεμήσει, διά νά ἐκδιώξει τόν κατακτητή καί νά ἐπανακτήσει τήν ποθητή ἐλευθερία. Στό 1821 ἠ ελευθερία σαρκώνεται στήν ἀπόφαση τῶν Ἑλλήνων νά ἀποτινάξουν τήν τυραννία της μακρόχρονης σκλαβιᾶς καί νά διεκδικήσουν τό ἀναφαίρετο δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου καί λαοῦ γιά αὐτοδιάθεση. Στήν τοπική ιστορία τῆς μητροπολιτικῆς μας περιφέρειας ἀδιάψευστοι μάρτυρες αὐτοῦ τοῦ ξεσηκωμοῦ εἶναι ἡ Μυστική Συνέλευση τῆς Βοστίτσας στις 26 Ιανουαρίου 1821, ἡ ορκωμοσία τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21 κάτω ἀπό τό Ἱερό Λάβαρο στήν Ἁγία Λαύρα, στις 17 Μαρτίου 1821, την ημέρα της εορτής του Αγίου Αλεξίου, ἡ νικηφόρα μάχη τῶν Μοναχῶν και τῶν Ἀγωνιστῶν κατά τοῦ Ἰμπραήμ στό Μέγα Σπήλαιο, στις 24 Ιουνίου 1827.
Ὁ λαός μας, ἐπέλεξε νά συζεύξει τήν ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆς του παλιγγενεσίας μέ τήν ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ταυτίζοντας στή συλλογική συνείδηση τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας καί ἀνάστασης τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων μέ τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας καί ἀνάστασης τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.
Ὅπως ὡς πρός τό θρησκευτικό της περιεχόμενο ἡ 25η Μαρτίου βρίσκεται στό πιό ψηλό σημεῖο τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας, ἔτσι καί ὡς πρός τό ἐθνικό της περιεχόμενο, ἡ 25η Μαρτίου 1821 βρίσκεται στήν πιό ψηλή κορυφή τῆς Ἱστορίας μας. Διότι ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀποτελεῖ τήν ἱερή κιβωτό τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Εἶναι τό ταμεῖο τῶν προτύπων μορφῶν καί ὑποδειγμάτων ζωῆς, ἤθους καί αὐταπάρνησης, πού γαλβάνισε μέ αἷμα ἡ ἱστορία καί τά ὕψωσε ψηλά, ὥστε νά ἀποτελοῦν αἰώνια σύμβολα ἀρετῆς.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία κατέθεσε κι αὐτή τήν δική της προσφορά, τήν δική της «ἀρτοκλασία» στό ἱερό πανηγύρι τῆς παλιγγενεσίας. Προσέφερε ὡς ἄρτους τά σώματα τῶν ἡρώων τέκνων της, Ἱεραρχῶν, Ἱερέων, Ἱερομονάχων καί Μοναχῶν, ὡς οἶνο τό αἷμα τους, ὡς ἔλαιον τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τό ἀγωνιστικό φρόνημα. Προσέφερε χρήματα, κτήματα καί κάθε πολύτιμο εἶδος γιά τήν οἰκονομική στήριξη καί ἐνίσχυση τοῦ ἀγῶνα. Πρωταγωνίστησε, ὥστε νά διασωθεῖ ἡ ἑλληνική γλώσσα καί ἡ παιδεία τῶν Νεοελλήνων καί διετήρησε ἀναλλοίωτα τά ἤθη, τά ἔθιμα καί τίς τοπικές παραδόσεις, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν δομικά στοιχεῖα τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ Νεοέλληνα.
Η Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους μας γράφτηκε μέ αἷμα καί δάκρυα, ὑφάνθηκε μέ προσευχή, αὐταπάρνηση, θυσία, θάρρος ἀποφασιστικότητα καί ἀρετή.
Ἀδελφοί μου,
Ὅλοι αὐτοί οἱ μάρτυρες καί οἱ ἥρωες τῆς Πατρίδος ἀγωνίστηκαν «ὑπέρ βωμῶν και ἑστιῶν», ἀγωνίστηκαν «ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος», ἀγωνίστηκαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία».
Σήμερα, σ’ αὐτήν τήν μεγάλη διπλή ἑορτή τό χρέος τῆς μνήμης προβάλλει πιό ἐπιτακτικό παρά ποτέ. Διότι ἡ μνήμη ζωοποιεῖ τήν ἱστορία, τούς θριάμβους, ἀλλά καί τά παθήματα τοῦ παρελθόντος, τό ὁποῖο τότε γίνεται δάσκαλος τοῦ παρόντος καί ὁδηγητής τοῦ μέλλοντος. Μόνο οἱ λαοί πού διδάσκονται ἀπό τά παθήματα καί ἐμπνέονται ἀπό τά κατορθώματα τοῦ παρελθόντος μποροῦν νά ἐλπίζουν σέ ἕνα δημιουργικό μέλλον.
Εὐχόμεθα μέσα από την καρδιά μας τά σωτήρια μηνύματα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τοῦ ἡρωικοῦ ἀγώνα τῶν προγόνων μας νά φωτίζουν ὅλους ἐμᾶς καί νά μᾶς καθοδηγοῦν στήν ὁδόν τῆς ἀλήθειας, τῆς πνευματικῆς σωτηρίας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν λαῶν!
Μετ’ εὐχῶν πατρικῶν καί θείας εὐλογίας
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Καλαβρύτων & Αἰγιαλείας Ἱερώνυμος
